|5|

Harry liep nog steeds met zij gebroken neus, waar het vloed nu wel van was opgedroogd.
Toen Luna al vroeg of ze hem zal maken had ik mijn wand al op zijn neus gericht.
Eerste keek hij angstig, niet wetend wat ik zal doen.
"Episkey"
Een harde kraak was te horen en de zichtbare pijn was op Harry's gezicht te zien. Maar zijn neus stond weer recht, ook al bloedde het weer erg.
'Kon je me niet waarschuwen?' Ik schudde mijn hoofd en glimlachte zwak.
Glimlachen was niet mijn beste ding, ook omdat ik nooit oprecht glimlach. Het doet nog altijd pijn als ik krijg te horen dat ik dezelfde lach als mijn moeder heb, of de ogen van mijn vader.
Pas toen beseft Harry dat ik geen spreuk had gezegd.
'Non verbale spreuken krijgen we toch dit jaar pas?'
Ik knikte.
De hele vakantie had ik met de hulp van Will, non verbale spreuken geleerd, uit boeken aangezien ik nog geen zeventien ben. Maar leren is de hulp voor het oefenen. Maar de eerste keer ging zo te zien perfect, wat ik wel verwacht had met al dat leren. Dit onderwerp bij Charms en Defence Against the Dark Arts zouden makkelijker worden voor mij dan voor de anderen.
Ik luisterde al niet meer naar Harry die me van alles vroeg en liep voor Luna en Harry uit, richting het kasteel.

Harry en ik kwamen als laatste the Great Hall in lopen. Harry moest zich eerst nog omkleden, dus wachtte ik maar op hem.
Harry had een doek op zijn neus gedrukt, het bloedde nog behoorlijk.
Bezorgd keek Hermione naar Harry toen we plaats namen aan de Gryffindor tafel. Ik zat tussen Harry en Ginny in.
Mouse had ik bij de andere dieren gelaten in haar reismandje, ze zou vanzelf met mijn koffer bij mijn bed komen.
Ik schepte wat eten op en nam wat pompoensap terwijl ik hier en daar naar een paar gesprekken luisterde.
Zo te zien was Gryffindor weer een paar leerlingen rijker.
Ik at nog een paar happen en dronk mijn pompoensap op waarna ik mijn bord iets naar voren schoof als teken dat ik vol zat. Harry was nog aan het vertellen over wat er was gebeurd en was nu aangekomen bij mijn non verbale spreuk.
Hermione keek me met ongeloof aan.
'Dat heb je toch niet kunnen oefenen thuis? Je bent nog geen zeventien!'
Ik snoof en haalde een klein boekje uit mijn gewaad die ik naar Hermione schoof.
In dat boek had ik er alles van geleerd.
Nieuwsgierig keek Hermione het boek door.
'Mag ik het lenen?' vroeg ze met twinkelende ogen.
Ik knikte, ik wist het toch allemaal wel.