- 046

Julia
Zoey en Draco, degene die nog het meeste ruzie hadden. Mijn mond gaat open van verbazing. Eigenlijk had ik van mezelf wel wat jaloezie verwacht, maar niks noppes, het is er niet. Ik ben eigenlijk best wel blij voor Zoey. Zij was degene die volgens mij altijd al een oogje op Draco had. En ik ben zelf natuurlijk ook weer gelukkig. Nou ja, niet helemaal door dat gedoe van in de kerstvakantie, maar ik ben blij dat ik Jean weer kan zien. Het idee van dat Voldemort erachter zou komen van Jean... het wordt dan vast zijn dood. Shit, dat kan ik hem natuurlijk niet aandoen. Draco moet zijn mond houden. En Snape natuurlijk ook. Maar hoe? Opeens komt een briljant idee op in mijn hoofd. Snel ren ik naar Snape's kantoor en klop aan. 'Kom binnen.' zegt iemand op een kille toon. Ik doe de deur open en zie Snape zitten. Vlug doe ik de deur achter me dicht. 'Professor ik heb een vraagje.' begin ik. 'Over wat? Voldemort? Dooddoeners? Of over jezelf?' 'Mezelf als dooddoener.' antwoord ik. 'Hoezo?' vraagt hij kil. 'Wil je alsjeblieft tegen niemand zeggen dat ik een dooddoener ben?' smeek ik. 'Natuurlijk zeg ik dat niet. In deze tijd moet je dat nooit zeggen.' Ik zie hem opstaan en naar me toelopen. 'Hij heeft je toch iets gezegd over een ketting.' sist hij in mijn oor. Ik knik. 'Vaarwel dan.' zegt hij terwijl hij mij de deur uit duwt. Met een harde klap gooit hij de deur weer dicht. 'Nou, ja zeg.' mompel ik.