Why me? And what am I suppose to do with you? 31

Stella's armen rust om mij heen terwijl ze mij gerust stelt en ik bijna op het punt sta om te janken. God, wat ben ik toch een watje, maar het was allemaal even een beetje teveel. Het huis uit de 18e eeuw dat af fikt, Jesse, Bryson en Allice, Jackson die nu boos op mij is, de ring die ik op een onmogelijke manier aan Stella moet geven én het feit dat ik mezelf iets heb aangepraat naar Jesse toe waar ik onderuit moet zien te komen. 'Kom, laten we anders terug gaan, dan gaan we lekker koken voor de mannen als goedmakertje.' Probeert Stella waarop ik stilletje knik en sta op. Zonder iets tegen de mannen te zeggen lopen we weg, naar de Jeep en rijd terug naar het appartement. In de keuken vinden we een briefje van mijn moeder waarop staat dat ze naar de supermarkt is voor inkopen. 'Nou, laten we dan maar hopen dat we nog wat hebben.' Zucht ik diep en zoek naar Romaine sla, croutons en alle andere ingrediënten om een Caesar Salad te maken. Terwijl ik hiermee van start ga, zoekt Stella naar kip, die ze even in de magnetron (defrost stand) doet, tagliatelle, tomatensaus en al het andere om háár pasta te maken. Wanneer ik mijn salade af heb zoek ik naar een tafellaken dat uiteindelijk een perzik kleur heeft en stal het fijnste servies en bestek uit op de tafel. Vlug tover ik nog ergens een kandelaar met kaarsen vandaag die aansteek, zet deze met de salade op tafel en besluit om nog een tapas van soorten kaas en vlees te maken die mijn moeder zojuist uitstalt in de koelkast. 'Vraag maar niks, we hebben gewoon wat goed te maken.' Mijn moeder lacht erom en steekt haar handen in de lucht. 'Ik zeg en vraag niks, maar ik wil er wel een aantal foto's van maken.' Hierop knikken Stella en ik gewoon maar, anders zouden we een discussie van hier tot Tokio krijgen. Uiteindelijk staan ook de tapas op tafel en komen de mannen binnen die zonder iets op te merken door lopen naar hun kamer op zich te douchen en om te kleden. Mijn moeder maakt snel een aantal foto's, trekt en legt nog wat dingetjes goed en glimlacht breed wanneer de mannen weer terug komen en met open mond naar de tafel staren. 'Eerst de salade en of de tapas, dan de Stella pasta.' Glimlach ik waarop Stella haast in lachen uitbarst. 'En nagerecht is crème brûlée.' Voegt mijn moeder er nog aan toe en knipoogt naar ons. Smakkend en lippen aflikkend nemen de mannen plaatst en scheppen hongerig op. Alles verloopt prima, maar het oogcontact dat Jackson steeds maakt naar mij, maakte dat ik mij onprettig voelde. Uiteindelijk zucht ik dan ook diep, wrijf eens flink over mijn gezicht en leg hem uit hoe het allemaal zit, waarop hij Stella en mij gelukkig vergeeft. Met een glimlach knik ik en kijk even toe hoe mijn moeder het dessert uiteindelijk op tafel plaatst. 'Jammer dat ik dit niet kan proeven.' Hoor ik Jesses stem achter me waar echt een jammerende toon in zit. Ik glimlach en knik naar hem. Apart dat hij nu hier stond, normaal gesproken zou hij niet verschijnen óf juist verdwijnen wanneer er iemand anders aan of bijkwam.