Vertrouwen - 21

Niet veel later kwam ze binnen.
“Goedemiddag, slaapkop”, plaagde ze.
“Is het al zo laat?”, vroeg ik verbaasd.
“We wilden bijna aan ons middagmaal beginnen.”
“Oh, sorry. Ik was gewoon nogal moe”, verontschuldigde ik me. “Jullie leven ’s nachts, bij de vuurnatie leefde ik overdag, ik moet me wat aanpassen. Bovendien heb ik in die cel niet bepaald goed geslapen.”
“Geeft niets hoor”, grinnikte Yue. Ik ging op mijn bed zitten, en ze kwam naast me zitten.
“Je wilde met me praten?”
“Ja.” Ze keek me aan, maar durfde niet te beginnen.
“Zeg het maar”, spoorde ik haar aan.
“Wel, Lizzie, het zit zo”, begon ze aarzelend. “Je hebt heel wat voor ons gedaan, en je lijkt me een goed meisje, maar je bent van de vuurnatie. Wat je tegen hen vertelt als reden dat je hier blijft, kan even goed de echte reden zijn. Ik wil je graag geloven, en ik wil je graag vertrouwen, maar dat gaat niet zomaar.” Yue zweeg, en keek me een tikkeltje angstig aan. Ik was toch wel even geschrokken van die mededeling.
“Ik begrijp het”, zei ik zacht. “Als er een manier zou zijn om te bewijzen dat je me kon vertrouwen …”
“Misschien is die er wel”, zei Yue zacht. “Ik zou onze geestelijken kunnen vragen je te testen, maar ik wil je niet beledigen. Als je dat liever niet wilt, dan …”


Wat denken jullie, gaat ze akkoord of niet?