05- why can life be so rude??

Zij-
Ik geef Cat en Jade een knuffel. Cat barst in tranen uit. Ik ga op de stoep zitten en sluit mijn ogen. Langzaam begint het tot me door te dringen dat we over een half uurtje al vertrekken. Er rolt een traan over mijn wang. Al snel volgen er meer. Jade komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en ik blijf geluidloos huilen. Mijn vader staat ongeduldig op zijn horloge te kijken ‘wanneer komen die verhuizers nou?’ ‘Rustig maar, schat. Ze zijn onderweg.’ Zegt mijn moeder. Ik loop naar binnen en ga op de grond zitten. Alles ziet er zo leeg uit. Cat is me gevolgd en gaat nu naast me zitten. Samen zitten we al die tijd te huilen.
‘Ze zijn er!’ roept mijn vader. ik sta op en loop naar buiten. Ik geef nog een laatste knuffel aan Cat en Jade. Dan stap ik in de auto. Ik draai verdrietig het raampje open en zwaai nog naar Cat en Jade.
Na 3 uur rijden komen we eindelijk aan in ons nieuwe dorpje. Ik zucht als ik uitstap. Ik loop naar ons huis toe en draai het slot open. Als ik binnen kijk, puilen mijn ogen open. Het is zo mooi!! Enthousiast loop ik naar mijn kamer. Het is een soort kamer gemaakt van rotsen. Het is echt heel erg mooi!! Ik loop weer naar beneden en besluit de buurt te gaan verkennen. Dan vallen mijn ogen op iemand, ik kan het niet geloven!!