Chapter 67

Een voordeel had het wel dat mama aan geheugen verlies lijd. Misschien is ze vergeten hoe ik er uit zie…
Het klinkt hard, maar het zou wel handig zijn.
Om half 3 vertrokken we. Helaas konden we niet eerder gaan, want het bezoek uur begon pas om hal 3.
We stapten in mijn fiat 500 en ik reed naar het ziekenhuis toe. toen we aankwamen zette ik de moter uit en keek ik door de voorruit naar het kille witte gebouw.
We liepen over de kille witte gang naar kamer nummer 106. de deur was dicht en ik klopte aan. ik keek even naar Jasper toen er een onbekende stem.
‘Kom maar binnen hoor.’ Zei. Ik deed de deur open en stapte naar binnen.
‘Wie is dat, Calum?’ Vroeg mijn moeders stem. Mijn contact lenzen prikte een beetje in mijn ogen.
‘Je dochter…’ hij was stil en staarde ons aan.
‘Abigail?’ Vroeg mama en draaide haar hoofd een beetje.
‘Hi, mama.’ Zei ik en liep snel naar haar bed toe en greep haar hand vast.
‘Is het koud buiten?’ Vroeg mama.
‘Ja, best wel. Ik zal mijn handen wel een beetje opwarmen.’ Zei ik en deed ze in mijn jaszakken.
‘En… hoe hete hij ook alweer?’ Vroeg mama zacht.
‘Jasper.’ Hielp ik haar herinneren.
‘Ja, dat komt door de… Hoe heet dat ook alweer?’
‘Geheugenverlies.’
‘Ja, dat.’ Calum vertrok op ten duur naar buiten, de gang op.
‘Hoe lang lig ik hier trouwens al?’ Vroeg ze. Misschien was dit mijn kans, ik zou kunnen zeggen dat ze al 10 maanden in ligt en dan zou ik kunnen vertellen dat ze oma is.
‘Weet je dat al niet meer?’ Vroeg ik.
‘Anders zou ik dat toch niet vragen, schat.’ Zei ze.
‘10 maanden.’ Zie ik. Ik voelde dat Jasper me aan keek maar toen begreep waar ik naar toe wou.
‘Zucht, wat gaat de tijd snel als je in het ziekenhuis ligt.’ Zei mama en liet haar hoofd in het kussen vallen.
‘Je hebt lang in coma gelegen.’ Zei Jasper en kwam naast me zitten op een krukje die hij had gehaald op de gang.
‘Ik kan me echt niets herinneren.’ Zei ze.
‘Weet je dan ook niet meer dat ik je had vertelt dat ik zwanger was?’ vroeg ik zachtjes.
‘Wat?!’ Zei ze. Ze schoot half omhoog.
‘Nou, mama. Ik was dus zwanger en ben ondertussen al bevallen.’ Zei ik.
‘Wat is het?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘2 Jongens en 1 meisje.’ Zei ik.
‘Een 3-ling?’ Vroeg ze. We knikten.