13-01-2011

Hallo! Ik ben Kirsten. Maar dat wist je al, immers heb ik mijn uiterste best gedaan om een mooie voorstelbrief voor je te schrijven. Als ik dan even naar die van jou kijk, zie ik dat ik de eer heb om jou aan te mogen spreken met… Julius! Laat me daar meteen even op reageren: doe niet zo stom. In je brief schrijf je namelijk dat jij je naam vreselijk vindt. Bij deze, ik vind hem geweldig.

Even voor de goede orde. Dit dagboek schrijf ik uit zwaar protest. Het is een project vanuit school georganiseerd. De opdracht is om een jaar lang, iedere dag verslag te doen over je leven. Míjn leven dus, in dit geval. Iets waar ik nu niet bepaald van gecharmeerd ben. Aan het einde van dit jaar wordt het boek uitgewisseld met een student van een school ver weg (jij dus). Wat het heel nut hiervan is? Ik heb geen flauw idee. De docenten vertelden iets over inlevingsvermogen, creativiteit en ‘je ei kwijt kunnen’, maar ik vind het tot nu toe allemaal wat overrated. Aan het einde van het jaar krijg ik dus jouw dagboek ook, en wordt er een meeting geregeld. Klinkt spannend, niet?

Zoals ik dus al zei begreep ik het nut er niet helemaal van. En niet van het een of ander, maar ik vind het principe van een dagboek gewoon niet zo tof. Vooral niet als ik me bedenk dat iemand anders het ook daadwerkelijk gaat lezen. Dus ik op hoge poten naar mijn mentor toe om toch even te vragen hoe dit allemaal zit. Ze kwam met de briljante tip “weet ik veel, schrijf gewoon op wat je denkt”. Schijnbaar is zij net zo onder de indruk van deze opdracht als ik. Maar het bracht me wel op een idee. Ik denk soms nog wel eens diep na. Mensen die mij kennen zullen zich hierover verbazen, maar het is echt waar. Laat jij nu net het geluk hebben om dus te mogen lezen waar ik zowel over denk op een doodnormale dag.

Terug naar mij. Ik heb je dan wel een kennismakingsbrief gestuurd, maar voor het zelfde geld ben je die alweer kwijt. Je bent een jongen dus die kans acht ik nogal groot. Zoals ik al zei ben ik Kirsten. Ik ben 17 jaar oud en zit momenteel in het vijfde leerjaar van het vwo. Ik heb een diepgaande passie voor muziek en rijd paard. Verder zit ik te veel achter mijn computer, maar evengoed ga ik graag op stap met mijn vriendinnen. Verder vermoed ik dat je er in de loop van de dagen wel achterkomt wie ik ben en hoe mijn karakter in elkaar steekt.

Met deze woorden wilde ik het eerste stukje in dit dagboek afsluiten. Zoals je gemerkt hebt ben ik nogal lang van stof, good luck with that buddy. Beter zorg je ervoor dat jouw dagboek niet al te lang is – ik heb nogal wat plannen in mijn zomervakantie, veel lezen zit er voor mij echt niet in. Is het nu de bedoeling dat ik een afsluiting schrijf? Gedag zeggen? Weet je wat, ik stop gewoon met schrijven.