Chapter 65

Ze groeide als kool en al na 1 week liepen ze al. Het was echt leuk om te zien. Bij Renesmee heb ik het ook erg fascinerend gevonden om te kijken maar bij je eigen kinderen is het toch wel leuker. We hadden alleen een probleem. We hadden in dit enorme huis geen plek voor hun.
‘Jasper?’ Fluisterde Abby en ze greep naar haar mobieltje in haar zak.
Ik keek vragend op van Alice die ik aan het vertroetelen was. Ze giechelde.
‘Mama belt.’ Zei ze.
‘Ow, daar hebben we nog niets voor bedacht.’ Zei ik.
‘Ik neem gewoon op oké?’ Vroeg ze en nam op.
‘Hi, mama. Alles goed met jou?’ Zei ze.
‘Heey, schat. Met mij is alles goed, maar wat is er met je stem gebeurd?’ Hoorde ik Megan aan de andere kant van de lijn zeggen.
‘Met mij is alles goed hoor, beter zelfs.’ Alice giechelde weer en ik legde mijn hand sussend op haar lippen.
‘Is het goed als jullie zo langs komen? is gezellig en ik heb wat te vertelen.’ Zei Megan.
‘Nou, we stonden net op het punt om te gaan.’ Zei ze snel.
‘Waar naar toe dan?’ vroeg Megan.
‘Nou, we wouden net naar Jasper zijn neef toe gaan. Hij had ons uitgenodigd voor zijn verjaardag.’ Zei Abs. We hoorde iets op de achtergrond van Megan.
‘Mama, wat was dat voor geluid?’ Vroeg Abby.
‘Deze dokters- Abby snakte een beetje naar adem- Willen niet rustig rijden en me niet los maken.’ Zei Megan.
‘Wat si er dan gebeurd?’ Vroeg Abs. Iemand pakte de telefoon over van Megan en er kwam een bekende stem aan de lijn.
‘Heey, Abby. Je moeder is van de trap gevallen en heeft een hersenschudding, half geheugen verlies en bloed heel erg.’ Zei Carlisle.
‘Oh My Jedward, mag ik komen?’ Vroeg Abby meteen en stond soepel op. Ik schudde mijn hoofd en zei zonder geluid.
‘Komt nog wel een keer.’
‘Oké.’ Zei Abby zonder geluid terug.
‘Het is beter als je niet komt.’ Zei Carlisle nog een keer.
‘Is goed, ik kom wel een andere keer.’ Zei Abby.
‘Als die er is.’ Zei Carlisle en de lijn verbrak.