- 043

Julia
Als ik de trein binnenstap zie ik een bekend persoon uit mijn verleden. 'Jean! Ik wist niet dat je ook op Zweinstein zat!' roep ik tegen een jongen die mij verrast aankijkt. 'Julia!' roept hij terug en geeft mij een knuffel. Jean is de jongen waarop ik vroeger zo smoorverliefd op was. Nu eigenlijk nog steeds. Hij zit in Ravenclaw. Jean trekt me mee een coupe in. 'Heb je mij gemist?' grinnikt hij. Ik knik glimlachend. Zelfs als hij lacht is hij mooi. Zijn ogen twinkelen zo mooi.... Jean en ik gaan naast elkaar zitten. Hij slaat een arm om me heen. Zo te merken kijkt hij wel naar me om. 'Weetje Julia, ik heb spijt dat ik vroeger niet met jou ging.' vertelt hij spijtig. Opeens word ik heel gelukkig. Zou hij dat nu dan wel willen? 'Ik vraag me af...' 'Kunnen wij hier ook zitten?' vraagt Hermione vriendelijk maar storend. 'Natuurlijk.' Zij, Harry en Ron gaan voor ons zitten. Zo te merken kenden hun vieren elkaar al.

Als we bij de koetsen zijn gaan Harry, Ron en Hermione bij Luna en Neville in. Jean en ik nemen een koets voor ons zelf. 'Wat wou je nou zeggen?' zeg ik zacht tegen hem. 'Nou, ik vraag me af of jij dit keer met mij wilt?' 'Gaat het niet veel te snel?' reageer ik. 'We kennen elkaar langer...' Ik kijk hem aan en geef hem een knuffel. 'Mijn antwoord is ja.' fluister ik in zijn oor.

Hand in hand lopen ik en Jean de grote zaal in. Achter ons lopen Harry, Ron, Hermione, Luna en Neville. Allemaal lopen we naar onze eigen tafel.