- 034

Julia
'Julia, we willen zo meteen nog even naar de Wegisweg.' vertelt Narcissa. 'Oké.' reageer ik terwijl ik opsta. Snel ren ik naar boven en begin ik mijn haar te kammen. In mijn haar maak ik een lage staart aan de zijkant. Ik pak een zilverkleurig lintje en doe die eromheen. Daarna loop ik naar de kast en trek ik mijn witte laarzen aan. Plotseling klopt er iemand op de deur van de kamer. Mijn ogen glijden langzaam richting de deur. Het enige geluid wat je hoort in de kamer zijn mijn laarzen, omdat ik naar de deur loop. Mijn hand gaat om de deurklink en ik doe de deur open. Voor mij staat een jongen met blond haar en grijze ogen. 'Draco..' fluister ik verbaasd. 'Ze willen je naar hèm toebrengen.' zegt hij trillend. 'Wat!' schreeuw ik vol verbazing. 'Ik moet hier weg.' flap ik eruit. 'Kan niet, mijn ouders houden je nu meer in de gaten.' vertelt hij op 1 toon. Draco staat nog steeds te trillen van angst en zenuwen. Nog nooit heb ik hem zo gezien. 'Je mocht dit niet vertellen, of wel?' vraag ik voorzichtig. 'Nee, als ik dat wel zou doen... zouden ze mij straffen.' Ik heb zo'n medelijden met Draco. Zonder dat ik het zelf door heb sla ik mij armen om hem heen en geef hem een knuffel. Snel haal ik mijn armen weer weg. 'Ik denk dat we moeten gaan.' mompelt Draco.