- 029

Julia
Lekker gezellig hier aan tafel hoor. Iedereen is zo stil. Geen wonder dat het thuis gezelliger was. Met mijn moeder en mijn vriendinnen die vaak mee aten. Het was altijd zo lachwekkend aan tafel. En nu is het gewoon stil. Terwijl ik eet zit ik na te denken. Ik heb Suzi al zo lang niet gezien. Waar zou ze nu zitten? Nog steeds bezig met dat clubje van haar? Ik zucht. 'Is er iets?' merkt Lucius op. Ik schud mijn hoofd. Natuurlijk is er iets! Die stilte, ik kan niet tegen die stilte! Ik word gek hier. 'Er is wel iets,' flapt er uit mijn mond. 'Vind je het gek dat ik hier gek word? Het is zo stil. Niet normaal!' reageer ik luid. Ik zie ze alle drie verbaasd naar me kijken. 'Maar dat begin je toch een gesprek?' merkt Draco arrogant op. Er is een reden dat ik niet tegen stilte kan. Ingewikkeld maar goed. Vroeger alleen opgesloten. Ik wist niet waar ik was. Het was verschrikkelijk. Toch ben ik blij dat ik daar uit ben gered. Allemaal door mijn rot verleden en mijn rot voorouders. Ik kan dat natuurlijk niet zeggen. 'Sorry.' mompel ik. Ze gaan gewoon weer verder met hun eten net alsof er niks gebeurd is. Nou lekker dan.