- 025

Julia
Ik sla de mantel om me heen. Het enige wat je kan horen op de gangen zijn mijn voetstappen. Daar moet ik wel mee oppassen. Op mijn tenen sluip ik naar het kantoor van Professor McGonagall. 'Shit, opslot...' mompel ik. Ik haal mijn toverstok tevoorschijn en richt het op de deur. 'Alohomora.' fluister ik en de deur gaat van het slot. Ik open langzaam de deur en loop naar binnen. De deur doe ik achter me dicht. 'Lumos.' fluister ik en mijn toverstok geeft licht. Ik kijk om me heen. In de laatjes van het bureau misschien. Ik doe een laatje open en til wat spullen dat erin licht op. De ketting ligt helemaal op de bodem van het laatje. Ik pak het en doe het laatje dicht. Zo snel als ik kan loop ik het kantoor uit en doe de deur achter me dicht. Zachtjes sluip ik weer terug naar de deur van de leerlingenkamer. Ik doe de mantel van me af. 'Dat was dat.' zucht ik. Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me abrupt om. Dit meen je niet. Ik kijk recht in de ogen van Draco! 'Ik-eh..' mompel ik. Wat moet ik zeggen. Hij staat voor me. Die draco die eerst zo aardig was en toen in een keer niet meer. Wat gaat hij nu doen? Mij vervloeken? 'Het spijt me dat ik zo bot deed.' zegt Draco opeens. 'Lekker toepasselijk.' flap ik eruit. Vol onbegrip kijkt hij me aan. Ik draai me om en loop weer verder naar de deur. Achter me hoor ik Draco heel hard naar me toe rennen. Hij duwt me tegen de muur. 'Wat-' ik kon me zin niet afmaken, want Draco drukte zijn lippen tegen de mijne. Dit kwam totaal onverwachts en ik duw hem van me af. 'Ben je wel helemaal!' roep ik kwaad. Ik zie hem weer een stap richting mij zetten. Ik stap achteruit, draai me om en ren keihard terug naar de leerlingenkamer. Ik plof neer op een bank. Nu besef ik pas wat er is gebeurd. Ik haalde de ketting, liep terug, ik kwam Draco tegen, die zoende mij, ik duwde hem van me af en rende weg. IEUW! Dit wil toch niet zeggen dat hij me leuk vind? Ik schrik ervan. Het idee al. Waarschijnlijk weet hij het geheim ook al. Heeft hij vast van zijn vader gehoord. En dan ook nog dat het bijna kerstvakantie is en dat ik daarheen moet! Wat een verschrikkelijk leven heb ik toch.