014

Verontwaardigd keek ik naar mijn gsm.
'Wie was dat?'klonk een stem uit de deuropening.
Geschrokken draaide ik me om en zag daar Robbie staan.
Ik keek hem boos aan. 'Dat was Justin. Mijn vriendje. Nou ja, ik weet niet zeker of hij dat nog steeds is nu.'
'Heb je het hem vertelt?'
'Dat je me gekust hebt? Nee. Zoveel had hij niet nodig om boos te worden. Ik heb gezegd dat ik dit weekend niet naar hem toe kan gaan, omdat ik schoolwerk te doen heb.'
'Wat ook zo is,'knikte Robbie.
'Ja, maar hij begrijpt het niet. Hij maakt zoveel tijd voor me vrij en ik lijk steeds alles maar weer te moeten afzeggen,'zuchtte ik.
Robbie kwam naast me op mijn bed zitten en sloeg een arm om me heen. 'Geen zorgen Mad, ik weet dat jullie relatie wel tegen een stootje kan.'
'O ja? Waarom probeer je ze dan ze vernietigen?'vroeg ik boos, terwijl ik zijn arm afschudde.
'Dat probeer ik niet, Mad. Ik probeer je erop te wijzen dat er nog andere jongens naast Justin zijn.' Hij zweeg even. 'En dat ik daar een van ben.' Hij glimlachte scheef. 'En dat ik je erg leuk vind.'
'Ja ja,'mompelde ik ongeduldig. 'Maar je had me daar niet op moeten wijzen, dat wist ik al.'
'Dus je merkte me wel op,'concludeerde hij.
'Ik ben niet blind,'mopperde ik, terwijl ik naar mijn voeten keek, want wat ik ook deed, als ik in de buurt van Robbie was, leek het of ik Justin bedroog.

@ElleVEE, @lovegoodx, @lalita, @kissxdaantje; thanks voor jullie lieve reactie's (: