Hoofdstuk 3

Toen het feestje eindelijk voorbij was -want ik kon niet wachten tot 8 uur vanavond- gingen mijn vader, Seth en Leah terug naar La Push. Ik zag Renesmee met haar ouders terug gaan naar hun huisje in het bos. Verder zag ik dat Alice en Jasper aan het opruimen waren, wat waarschijnlijk binnen 5 minuten klaar was. Ik ging alvast naar de rivier om daar op Renesmee te wachten ook als zou dat nog wel even duren - het was pas half 7.
Volgens mij was ik half in slaap gevallen, want het leek wel als of er pas 5 minuten voorbij waren, maar ik hoorde toch echt Renesmee zacht naar mij toe sluipen. Ik wist dat het Renesmee moest zijn, want niemand anders had een hartslag hier.
‘Jake?’ fluisterde ze.
‘ja’ ik kon een grijns niet onderdrukken.
‘hoelang zit je hier al?’ vroeg ze half lachend.
‘hoezo?’ ik kon de grijns gewoon niet van mijn gezicht afhalen.
‘je lag bijna te slapen.’ ze aaide over mijn hoofd, alsof ik een hondje was.
Ik stak kinderachtig mijn tong naar haar uit, waardoor ze alleen maar harde moest lachen.
‘maar waarom moest ik hier heen komen?’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘omdat ik je mijn verjaardagcadeautje wilde geven.’ zei ze met een schijnheilige glimlach.
‘kom maar op met dat cadeautje’ zei ik.
Ze haalde een envelop achter haar rug vandaan. Nieuwsgierig maakte ik hem open en haalde er een elegant stuk papier uit. Ik vouwde het stuk papier open en las de woorden die op het papier stonden. Veel waren het niet.

Kus me,
Want ik hou van je.

Ze zat ondertussen al naast me en ik hoefde haar dus alleen maar naar me toe trekken. De zoen kon niet lang genoeg duren, maar na een aantal minuten maakte Nessie zich langzaam los en keek me nog een beetje nahijgend aan. Ze straalde van geluk.
‘ik hou ook van jou. Met heel mijn hart.’ zei ik, terwijl ik alweer vooroverboog om haar weer te zoenen.
Ze liet het gewillig toe en zo zaten we bijna een half uur te zoenen en soms gewoon lekker tegen elkaar aan te zitten. Totdat we plotseling een gestommel hoorde vlakbij. Verschrikt keken we op.
‘sorry’ hoorde we de zachte stem van Alice zeggen.
Voor ik het wist lagen we met zijn tweeën in een deuk. Alice kwam erbij staan en keek ons raar aan.
‘wat doen jullie hier?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘iets’ antwoordde Nessie schijnheilig.
Ik moest nog bij komen van het gelach en keek haar grijnzend aan. Alice keek me met een waarschuwende blik aan . Ik stak voor de tweede keer deze avond kinderachtig mijn tong uit. Nessie moest hierdoor weer lachen en rolde ondertussen over de grond.
‘Nessie het is al laat. Als ik jou was zal ik, maar weer terug gaan naar huis.’
Met een zucht stond Nessie op. Meteen stond ik ook op en liep haar achterna. We wandelde langzaam naar het huisje dat Bella en Edward van Esmé hadden gekregen. Voor de deur aangekomen bleef Nessie nog even staan, zodat ze me nog een keer kon zoenen en trok toen de deur open. Achter de deur stond Edward te wachten. Nessie kreeg een lichte blos op haar wangen wat haar erg schattig stond.
Ik wist gewoon dat Edward met me wilde praten en toen ik dat dacht knikte hij.
‘nessie, slaap lekker’ zei ik nog voordat Edward naar buiten kwam en de deur achter zich dicht deed.
Edward liep een stuk het bos in en bleef toen staan en draaide zich naar me om.
‘ik heb me aan de belofte gehouden’ zei ik meteen.
‘ik weet het. Ik wilde alleen even met je praten’ zei hij.
‘waarover?’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘over Nessie’
‘wat is er met haar?’
‘nu ze jou ook leuk vind heb je natuurlijk onze, bella’s en mij, goedkeuring, maar onthoud dit als je ook maar iets doet wat Nessie niet wil zal het je leven kosten’ hij keek me met een serieuze blik aan.
‘ik verwacht ook niks anders’ zei ik droog.
‘dan is het goed’ hij kreeg weer een kleine glimlach om zijn lippen.
Hij liep weer richting hun huisje en ik liep de andere richting op. Ik bleef staan en trok snel mijn korte broek uit en bond hem om mijn been, daarna veranderde ik snel. Alleen Seth en Embry waren in hun wolfgedaante.
‘heey, Jake’ zei Seth.
‘heey jongens’ zei ik blij.
‘wow, dus nu kan nu je met Nessie samen zijn.’ zei Embry.
‘eeh, neus niet zo door mijn gedachtes en ja’ niets kon mij vanavond nog boos maken.
‘mogen we het proberen’ zei Seth plagend.
‘je doet maar’ zei ik. ‘maar ik ga weer’
Ik stopte achter de laatste rij bosjes die om mijn huis heen stonden. Van plaats door de deur te gaan sprong ik door het raam.
‘haay pap’ zei ik, zodat mijn vader wist dat ik weer thuis was.
Vervolgens ging ik in bed liggen en dacht terug aan de geweldige avond. Langzaam nam de duisternis het over.