Chapter 032|| Oops, awkward.

Ik zag zijn gedaante de hele tijd heen en weer lopen met een dienblad op zijn hand. Ik had medelijden met hem. Terwijl iedereen zat te feesten, moest hij iedereen bedienen. Ik had hem heel de avond al "in de gaten gehouden". Niet omdat ik hem verdachtte van iets. Maar zijn gezicht, spieren, haar en zijn stem die hij zo nu en dan gebruikte trok mijn aandacht. Ik stond op en liep sierlijk naar mijn beste vriendin. Ik hoorde mijn hakken klakken op de vloer en schudden met mijn heupen van de ene kant naar het ander. Ik zag dat ik een beetje aandacht trok van de mensen om me heen door mijn houding. Maar niet de aandacht van wie ik wilde. Ik ging bij mijn lieve vriendin, Amy aan tafel zitten die héél "toevallig" vlak bij hem stond.We praatte wat en ik lachtte luid bij elke kleine grapje, en zelfs zomaar, en keek vanuit mijn ooghoeken naar hem. Ik zag dat hij het zelfde deed en ik wende mijn blik af. Ik praatte wat met Amy en keek soms naar hem. Hoe hij bediende, hoe hij lachtte met de andere jongens of hoe hij soms een beetje mee deed met de ritme van het muziek. Ik kon mijn glimlach niet bedwingen. De jongen liep langs me en ik keek hem even aan in zijn ogen. Het moment stond even stil maar ik wende mijn blik ook snel af. 'Is die bediende niet te jong om te werken?' floepte er uit mijn mond. Ik voelde me rood worden toen ik de jongen een beetje teleurgesteld zag weglopen nadat hij me verbaasd had aangestaard. Ik kon er niks aan doen. Het rolde er zomaar uit. Het gebeurde wel vaker dat ik iemand beledigde zodat mensen er niet achter kwamen wat ik echt voelde.