- 002

Julia
Wanneer we bijna in het kasteel zijn, worden we gefouilleerd. Gelukkig mogen we weer verder gaan en is er niks mis. Als we in het kasteel zijn, worden we gelijk naar de tafels gebracht. De eersteklassers krijgen de sorteerhoed op hun hoofd en daarna doet Dumbledore zijn mededelingen. Ook zegt hij waarom we gefouilleerd zijn. 'Jullie vragen je vast af waarom jullie gefoilleerd zijn,' begint hij. Ik knik. 'Nou, dat mogen jullie best weten. Ooit was er een jongen hier op school. Iedereen dacht dat hij een doodnormale jongen was. Zijn naam was.. Tom Riddle.' Plotseling klinkt er overal geroezemoes. 'STILTE!' roept Dumbledore. 'Nu staat hij ook wel bekend met een andere naam: Voldemort. Ik wil jullie zeggen dat elk uur duistere krachten het kasteel willen binnendringen. Ik wil jullie daarvoor dus waarschuwen, want uiteindelijk is hun grootste wapen.. jullie. Denk daar maar eens over na.' Ten slotte zegt hij: 'Jullie mogen nu beginnen met eten.' Plotseling verschijnen allerlei lekkere etenswaren op tafel. 'Ken ik jou?' vraagt een meisje met bruin, krullend haar aan mij. 'Ik ben hier voor het eerst,' vertel ik terwijl ik een koekje pak. 'Van welke school kom je dan?' vraagt ze terwijl ze me nieuwsgierig aankijkt. 'Beauxbatons,' mompel ik. 'Ik ben blij dat ik daar niet meer ben. Ik was de enige zonder accent!' klaag ik best wel luid. Iedereen kijkt mij even aan. Mijn gezicht wordt een beetje rood. 'Is dat de enige reden dat je hier naar toe bent gekomen?' vraagt een jongen met oranje haren. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben trouwens Hermione Granger, de jongen met die oranje haren is Ron Weasley en die andere jongen met zwarte haren, brilletje en dat litteken is Harry Potter, maar van Harry heb je waarschijnlijk wel wat gehoord,' zegt het meisje met bruin krullend haar. 'Aangenaam, ik ben Julia Flitch. En nee, nooit van gehoord.' Ik zie dat ze elkaar heel verbaasd aankijken. 'Waarom zou ik hem moeten kennen?' vraag ik dan maar. 'Harry heeft een dodelijke spreuk overleefd, die jeweetwel tegen Harry had gebruikt toen hij nog maar een baby was. Zijn ouders zijn wel door jeweetwel vermoord,' vertelt Hermione. Ik snap het maar half. 'Wie is jeweetwel dan?' vraag ik terwijl ik diep nadenk. 'Voldemort,' zegt Harry. 'Sommige mensen kennen hem ook als Tom Riddle,' voegt Hermione erachteraan. Mijn gezicht wordt lijkbleek. Mijn moeder had me nooit, echt nooit, zulke informatie over Tom gegeven.

Zoey
Ik kijk om me heen en zie Julia met Hermione, Ron en Potter. Ugh Potter. Opeens ziet ze heel erg bleek. Het lijkt wel of ze opeens ziek wordt. Ik stoot Draco aan en wijs naar Julia. Draco kijkt verbaasd. 'Wat is er aan de hand?' Ik haal mijn schouders op. Ik zie Julia opstaan en de zaal uitrennen. Draco staat op en wil haar achterna gaan. Ik houd hem tegen. 'Wat ga je doen, je gaat haar toch niet volgen?' 'Jawel, laat me gewoon.' Hij trekt zich los en gaat achter Julia aan. Iedereen aan de tafel kijkt Draco raar aan als die langsloopt.

Julia
Ik hoor dat er iemand achter mij loopt en begin te rennen. 'Wacht!' hoor ik. Langzaam draai ik me om. Het is Draco. Ik wil weer verder rennen, maar ik struikel over mijn eigen voeten. 'Wat zeiden Weasley, Griffel en Potter tegen jou?' vraagt Draco terwijl hij naar mij toeloopt. 'Niks,' zeg ik op een toon waardoor je gewoon hoort dat er iets aan de hand was. 'Niks? Je gezicht was net heel bleek!' zegt hij op een arrogant maar kakkerig toontje. 'Ik voelde me niet zo lekker.' Nu hoop ik maar dat hij weggaat. 'Daar leek het net anders niet op,' zegt hij. 'Kom naar Slytherin. Daar zul je geen last van hen hebben.' Ik word kwaad op Draco. 'ZE HEBBEN NIKS VERKEERDS GEZEGD!' schreeuw ik tegen hem. 'Rustig..' fluistert hij. Uit mijn ooghoeken zie ik Severus Snape aankomen. Ik kwam hem vorig jaar al tegen. 'Malfoy, zijn er hier soms problemen?' zegt hij op een kille toon. 'Nee, meneer,' zegt Draco terwijl hij glimlacht op een gemene manier. Draco loopt weer weg en laat mij achter. Snel loop ik terug naar de ingang van de de zaal en wacht daar op de Gryffindors. Als ze komen, loop ik hen achterna. Ik ben blij als we bij de slaapkamers zijn.

Zoey
Ik loop naar het schilderij en zeg 'Pureblood'. Het schilderij opent en ik stap naar binnen. Het is nog niet zo druk. Ik ga op een stoel zitten bij de open haard. Waarom had ik zo'n raar gevoel in mijn maag? Waarom was ik zo kwaad op Julia? Ze deed toch niks verkeerd? Ik zie Draco de kamer binnenlopen. Hij kijkt nors voor zich uit. Ik sta op en loop naar hem toe. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik nieuwsgierig. 'Niks bijzonder.' Hij loopt weg. 'Maar.. Draco! Hé, wacht even!' Ik loop hem achterna. 'Stop nou even. Er is niet niets gebeurd. Je bent nog chagrijniger dan eerst.' Hij draait zich om. 'ER IS NIETS GEBEURD! HOU OP MET VRAGEN!' Ik schrik. Ik voel de tranen achter mijn ogen branden. Draco heeft nog nooit zo boos tegen me gedaan. Wat is er met hem aan de hand? Hij doet zijn slaapkamerdeur open, loopt naar binnen en slaat hem met een harde dreun dicht.