[Hp] I Believe [02]

well, Hi! ^^
‘Ik ben Parvati Patil, Dat is mijn zus Padma’ Zei een meisje dat een beetje op een hindoeïstisch meisje leek. ‘Ik ben Ruby Rage’ zei ik terug. ‘Ik ben Belinda Broom’ Zei een ander meisje die ik nogal mollig vond. ‘ik heet Suzan Bonkel’ Ze een ander verlegen meisje.
Ik en Parvati konden het enorm goed vinden, met als hoofdonderwerp onze moeders die ook vriendinnen waren. We waren zo druk in gesprek dat ik niet eens door had dat de trein was gestopt, Suzan moest me aan mijn arm trekken om mijn aandacht te trekken. Blij dat we onze gewaden al veel eerder aan hadden getrokken.
We waren een van de laatste die de trein uit gingen en we met zijn allen naar een grote, nee, reusachtige man toe die Hagrid heette. Het was de terrein opzichter. Een van de medewerkers op zweinstijn die van na mijn ouders’ tijd hier is gekomen. De man was aardig, gelukkig. Ik werd in een bootje gezet met een paar wildvreemde. Al kende ik een van hen wel, niet persoonlijk maar bij naam en gezicht. Draco Malfidus. De twee jongens bij hem kende ik niet.
‘Jij bent toch een Malfidus?’ Vroeg ik. Ik kon niet tegen stiltes, meestal wikkelde ik mezelf dan ook wel in een gesprek. De jongen met het bleke gezicht met bijpassende blonde haren keek me half geïnteresseerd, half verwaand aan.
‘Ja, Draco heet ik. Draco Malfidus. En jij bent..?’ Zijn koele stem toonde niet bijster veel interesse.
‘Ruby, Ruby Rage’
Hij dacht even na. ‘Zegt me niks. Wat zijn je ouders?’
‘mijn vader is zuiver bloed en mijn moeder half’
De Jongen lachte schamper. ‘Ik ben van zuiver bloed’ Ik reageerde niet. Hij leek zichzelf heel wat te vinden. Ik had geen zin om daar op in te gaan. Het was tegenwoordig nog redelijk was als je halfbloed was, Ik was meer. Een ¾ bloedje zal ik het noemen. ‘Maar daar kan je ook niet veel aan doen, Je vader heeft meer smaak dan veel anderen die ons tovenaarsbloed vervuilt. Vind je ook niet zielig dat die Halfreus hier de commando’s aan ons uitdeelt? Dat hij opruimt hier, oké dan, maar ik vind dat Perkamentus hem teveel rechten geeft’
‘Toch liever een halfreus dan vilder, Bij hem kan je al zeker niks uithalen’ Reageerde ik koeltjes, Blij dat hij klaar was met Arrogant zijn. De jongen grijnsde eventjes.
‘Oke, daar heb je een punt. Maar alsnog ik krijg liever commando’s van een snul dan van een halfreus’
‘Ik krijg liever geen commando’s. niet van een snul, niet van een reus, van niemand’
De jongen lachtte nu echt. ‘Oke, jij wint’
Het enorme kasteel waar ik het komende halfjaar zou blijven kwam steeds dichterbij. Het was precies zoals mijn moeder me had verteld. Vele kinderen, bijna allemaal, staarde vol met angst, verbaastheid en verwondering naar het enorme, donkere kasteel. De meeste van hun waren de kinderen die compleet zonder magie zijn opgevoed.
‘weet jij al waar je komt?’ Vroeg Malfidus bij het zien van mijn Kalme gezicht dat alles behalve onder de indruk leek.
Ik knikte. ‘Griffoendor. Mijn beide ouders zaten daar’
Malfidus Snoof minachtend. ‘Het verbaast me dan dat je vader niet meteen een dreuzel had genomen maar een halfbloed. Bloedveraders zijn Griffoendors. Ik ga naar zwadderich, Net als mijn ouders’
Zwadderich: Sluwe, trotse anti-griffoendors.
‘Slecht nieuws voor je Malfidus, dan hebben we een overeenkomst. We gaan naar de zelfde afdeling als onze ouders’ Zei ik op een duivelse toon.
Malfidus keek niet op of om. ‘dat zal wel de enige overeenkomst zijn’
‘we zijn mensen, we gaan naar zweinstijn, we zitten in het eerste jaar, onze vaders zijn van zuiverbloed, we nemen niet alles aan van anderen, we kunnen toveren, we kunnen ademen, we hebben twee armen, twee benen, twee oren, een neus, twee ogen, een mond, haar-’
‘hou maar op’ Zei Malfidus geïrriteerd. Ik grinnikte even. Hij was wel heel snel geïrriteerd.
Gelukkig kwamen we al snel Onder het kasteel, het deed me denken aan een ondergronds metrostation. Hagrid riep ook iedereen uitstappen, laatste halte. Wat dat betreft was het dus wel echt een metrostation. Ik voegde me alweer snel bij Suzan Bonkel, de enige van ons groepje in de trein die ik nog kon vinden en ging met haar naar binnen.
Ik vond nog een kikker onderweg die ik maar meenam, ik had gehoord dat iemand er een kwijt was.. Dat had ik ook gedaan als ik een kikker had, hem kwijt maken.. We moesten vlak voor de grote zaal wachten. Een plek die ik precies zo had voorgesteld in mijn hoofd. Wat dat betreft had ik een grote voorsprong.
‘Hallo?! Heeft iemand een pad gevonden, marcel is hem kwijt!’ ‘heb je al in het meer gezocht modderbloedje?’ ‘in het bos zijn veel paden!’ veel mensen lachte het meisje uit die de pad zocht die ik had gevonden. Ik drong me door de massa naar het meisje, ik had geen kans om hier overeen te schreeuwen.
‘Hallo, zocht jij deze pad?’ vroeg ik toen ik het meisje had gevonden met het krullende bruine haar dat eerder had geroepen voor de pad.
‘Ooh! Marcel, kijk, is dit hem? Oh, waar heb je hem gevonden? Bedankt! Hoe heet je?’ Vroeg het meisje enthousiast. ‘wow, wow, wat zei je nou allemaal? Dat volgde ik niet, maar ik heet Ruby Rage’
Het meisje glimlachte. ‘Ik ben Hermelien Griffel, en bedankt’ ze liep weer weg nadat ze de pad had aangenomen. Wow wat een energie..