Chapter 61

Ik kwam niet veel later een beetje bij van krijsende geluiden en een ontzettende pijn in ieder geval het leek alsof het niet veel later was. Het leek net of ik in brand stond. Ik deed mijn ogen open en beet op mijn lip om niet te gillen van de pijn.
‘Ze is wakker.’ Zei Jasper zijn fluwelen stem ergens dicht bij. Ik hoorde een aantal voetstappen op de vloer en zag nog meer gezichten.
‘Hoe gaat het Abby?’ Vroeg Jasper en kwam dichter bij.
‘Pijn.’ Kreunde ik zacht.
‘Ja, dat weet ik. Nog 1 dag en dan ben je er vanaf.’ Zei hij. Nog 1 dag! Dat overleef ik niet. Ik vroeg me echt af wat dat krijsend geluid was.
‘Wat is dat voor geluid?’ Vroeg ik nog meer.
‘Onze kinderen.’ Zei Jasper apen trots. Kinderen? Meer dan 1?
‘Kinderen? Is het een tweeling?’ Vroeg ik en probeerde een klein beetje omhoog te komen. ik zag Rosalie met een klein kindje in haar armen. Ze, ja het was een ze, had een roze shirtje aan, iets donkerder haar dan Jasper, gouden ogen met een bruin tintje en het was in een woord een engeltje.
‘Het zijn er 3, ongelofelijk. Het zijn 2 jongens en 1 meisje.’ Zei Jasper en keek nog steeds apen trots naar me. Esmé draaide zich om en ik zag een jongentje vast. Hij had heel donkerbruin haar, grote bruine ogen met een beetje groen, net zoals ik. Bella kwam binnen lopen met Edward achter haar aan. Ze had de andere vast. Het jongetje deed me denken aan Spencer. Hij had ook bruine ogen met een klein beetje groen erin. Ik zuchtte en ging weer liggen. De pijn was niet te harden.
‘Hoe wil je ze trouwens noemen?’ Vroeg Jasper.
‘Het meisje heet absoluut Alice!’ Zei ik zacht. Jasper knikte.
‘Ik wil graag het jongetje die Bella vast heeft Spencer noemen.’ Zei Jasper. Nu was het mijn buurt om te knikken.
‘Maar hoe noemen we de andere?’ Vroeg Jasper en dacht diep na.
Hij kwam met namen zoals Dwayne, Ruben, Tom, Robert, Jim, Aaron, Andrew, Evan, Guy, David, James en Robin.
‘Ik weet het.’ Zei ik.
‘Wat dan?’ Vroeg Jasper en hij keek me aan met fonkelende ogen aan.
‘Owen?’ Vroeg ik aan hem.
‘Ja, die is leuk.’ Zei hij. Jasper keek naar onze kinderen.
‘Hallo Alice, Spencer en Owen.’ Zei hij en glimlachte lief naar ze.