Like always..

Met een zucht keek Lyssa op het roosterwijzigingenbord. Weer geen uitval.. Het zat haar ook echt niet mee. Zodra ze de bel hoorde slofte ze langzaam naar het lokaal, onderweg beukte ze wat bruggers. Die kinderen waren veel te klein en irritant voor haar, toen ze hier net was, was ze doodsbang geweest. Maar nu boeit het haar niet meer.. De tijden als klein kind is voorbij, nu geeft ze alleen nog maar om zichzelf en haar vrienden. Onderweg naar het lokaal loopt ze nog even langs de wc's, met wat make-up werkt ze de dikke zwarte lijnen rond haar ogen nog wat bij. Als ze dat gedaan heeft loopt ze weer verder. Ze zit nu in de derde, ze is een paar keer blijven zitten. Leuk, zit ze dus bij die kleutertjes.. Ze loopt naar het Nederlands lokaal en ziet dat de leraar al is begonnen met de les. 'Zo Lyssa, ben je vergeten waar het lokaal was?' vraagt de leraar streng. 'Nee, ik had geen zin om door te lopen, is dat een probleem dan?' vraagt Lyssa met een ongeïntreseerde stem. 'Ja normaal gesproken wel, maar omdat we pas weer net zijn begonnen met school zal ik het deze keer niet opschrijven.' zegt de leraar met een knipoog. 'Nou, nu kan ik bijna een feestje gaan bouwen van blijdschap..' zegt Lyssa waarna ze zich omdraait en helemaal naar achterin het lokaal loopt. Daar gaat ze aan een gammel tafeltje in de hoek zitten, helemaal alleen.. Ze heeft geen vrienden in deze klas, ze voelt een steek van verdriet. waarom is ze dan ook blijven zitten? Door haar stomme mentor die vond dat ze het niet goed genoeg deed ofzo.. Ze denkt terug aan haar ex, ze had een vriendje in de eerste, ze hadden nog niet heel veel gezoend of iets dergelijks, toen ze hem in eens zag zoenen met haar beste vriendin. Vanaf die dag heeft ze zich aan niets en niemand meer durven binden, en heeft ze dus ook geen vrienden meer. Ze voelt een traan over haar wang rollen. Als ze haar traan wegveegt ziet ze een zwarte streep op haar hand. 'meneer ik moet even naar de wc.' zegt ze alsof het haar allemaal niks kan schelen en rent het lokaal uit. Als ze na een kwartiertje haar make-up helemaal goed heeft gedaan loopt ze weer naar het lokaal. Tot haar verassing zit er nu een lange jongen met een blond bieberkapsel aan het tafeltje naast haar. Lyssa loopt er naar toe en doet net alsof ze de jongen niet heeft gezien. Ze voelt dat de jongen naar haar staart, net zoals iedereen altijd doet. 'Gaat het wel?' vraagt de jongen. Lyssa kijkt naast zich en ziet dat hij anders kijkt dan anderen. 'Ja het gaat wel, bedankt.' zegt Lyssa met een klein glimlachje er achteraan. Ze is verbaasd dat ze het zo vriendelijk zei, normaal gesproken zou ze die gene die dat gevraagd zou hebben allang afgesnauwd hebben. De rest van de wereld heeft niks met haar te maken. Hij is de enige die in jaren aan haar vraagt of het gaat, haar ouders zijn allebei dronkenlappen en ze is enigskind. Niet veel later gaat de bel. Zo langzaam als het maar kan stopt Lyssa haar spullen in de tas en loopt ze naar het volgende lokaal.