Chapter 58

Ik lag nu al 3 weken of op de bank of in een bed. Ik moest bloed drinken en het was best wel lekker. De pijn was vreselijk en ik kreeg zelfs allemaal blauwe plekken, ontelbaar veel. Ik had zelfs een nachtjapon nodig die Emmett nog te lang was, doordat mijn buik zo enorm was en om het er om heen te krijgen en ik geen broek meer paste, losten ze het zo maar op. Het was vreselijk om van een half vampier half mens zwanger te zijn.
Jasper had veel medelijden en zou het liefste het monster uit mijn buik schuren of abortus plegen. Ik wou dat niet, niemand mocht aan haar of hem komen.
‘Jasper, ik denk dat ik een naam weet.’ Zei ik midden in de nacht. Ik kon zoals gewoonlijk niet slapen en Jasper hield mijn hand vast.
‘Wat dan?’ Vroeg hij zacht.
‘Als het een meisje is wil ik haar Alice noemen en als het een jonge is wil ik hem graag Spencer noemen.’ Zei ik en keek Jasper aan. Ondertussen had hij bijna zwarte ogen omdat hij niet weg wou. Hij wou graag bij me blijven om me te beschermen. Het was zo lief.
‘Dat is goed.’ Zei hij.
‘Jasper, ik vind wel dat je moet gaan jagen, je hebt nu bijna git zwarte ogen en dadelijk val je me nog aan.’ Zei ik. Hij knikte en liet mijn hand voorzichtig los. Hij gaf me een kusje en mijn buik. Nadat Jasper er een kusje op had gegeven schopte het in mijn buik. Ik kreunde even en Jasper keek me geschrokken aan.
‘ga nou maar.’ Zei ik en wuifde hem weg. Hij bleef me aan keken toerwijl hij naar het raam liep en naar buiten sprong. Ik viel in een onrustige slaap. Ik droomde over een groot huis met Jasper en mij en zo’n 9 kwijlende baby’s. Ik haat deze nachtmerries.