Hoofdstuk 3

pov. Anouk

Ik wilde de rest van de week of beter gezegd de rest van mijn leven niet meer over Johnny Depp praten. Ik vond het beangstigend wat ik gezien had. Het moest gewoon een droom zijn. Ik fietste naar huis, alleen. Ik was het laatste uur vrij. Ik fietste zonder op te letten waarheen. Opeens werd het weer zwart voor mijn ogen. Dit keer liep ik niet een mooie jurk, nee in tegenstelling tot dat droeg ik dezelfde kleding als vandaag. Ik kwam binnen en hoorde in de verte mijn moeder iets mompelen.
''Sorry mam, wat zei je?" hoorde ik mezelf vragen.
" Dat er een brief is gekomen voor je.Hij heeft een merkwaardig uiterlijk."
Ze liep naar me toen en stopte de brief in mijn handen.Ik opende de brief voorzichtig ik wilde het papier eruit pakken en op dat moment viel ik om. Op de grond. Ik was met mijn fiets tegen de stoeprand aangereden. Ik kon niet in slaap vallen op de fiets dat was onmogelijk. Ik was niet eens moe. Ik zag de toekomst. De toekomst die ik mee ging maken wanneer ik thuis was. Hoe moest ik aan Franka vertellen dat ze nu zoveel mogelijk brieven en e-mails moest sturen naar Johnny Depp zodat ze later met hem ging trouwen? Het duizelde in mijn hoofd. Ik schudde het heen en weer om me gedachtegang weer op orde te krijgen. Gelukkig was er niemand anders in de straat. Ik stond snel op en trok mijn fiets van de grond. Ik fietste zo langzaam mogelijk naar huis. Ik was bang voor de brief. Ik was bang dat het zo meteen echt zou gaan gebeuren.