Hoofdstuk 1

Het eerste wat ik zag toen ik wakker werd was het plafon van mijn kleine kamer. Ik stond op en liep naar de keuken om wat eten te halen. In de keuken zat mijn vader al te wachten op me, hij had al een heel ontbijt klaar gezet. Dat deed hij normaal nooit, alleen als hij iets van me wilde. Wat zou hij deze keer nou weer van me willen? Dacht ik bij mezelf. Net toen m’n vader zijn mond wilde open doen om iets te zeggen stormde Seth door de voordeur binnen en kwam met een slip tot stil stand, waardoor hij bijna de kleine televisie om ver stootte. Hij kwam snel naar me toe lopen en zei tegen me dat ik snel moest mee komen. Ik vroeg aan hem wat er aan de hand was, maar hij was al weer weg. Daarom liep ik snel naar buiten terwijl ik een broodje naar binnen propte en veranderde snel in m’n wolfgedaante. Meteen toen ik was veranderd merkte ik dat Seth en Leah al allebei veranderd waren en bij de Cullens op mij wachten. Wat ik ze hoorde denken maakte dat ik nog sneller gingen rennen.
Toen ik eindelijk bij de Cullens was veranderde ik snel terug en stormde ik de huiskamer van de Cullens in. Waar tot mijn verbazing iedereen die mij lief was zat, zelfs mijn vader. Tegelijker tijd riepen ze allemaal:‘fijne verjaardag, Jacob!’ Mijn mond viel open. Ik sloot m’n mond snel voordat het er raar begon uit te zien. Bella en Edward kwamen op me afgelopen met Renesmee tussen hun in. Toen ze voor me stonden stak Bella haar hand neer voren. Ik keek naar haar hand en zag er een envelop op liggen, ik pakte de envelop en maakte hem open en schudde de inhoud van de envelop op m’n hand. Het was een sleutel van middelmatige grootte. Toen ik beter keek zag ik dat het een soort van autosleutel moest zijn. Ik keek naar Bella en kon me niet meer inhouden en gaf haar een knuffel. Ze moest lachen toen ik dat deed, want ik deed dat niet zo vaak, behalve met Renesmee dan. Edward keek met een grimas mijn kant op, maar die grimas maakte snel plaats voor een glimlach toen hij mijn gezicht zag. Het maakte me niets uit of hij dat erg vond ik, bedoel maar Renesmee is nu oud genoeg om zelf zulke beslissingen te maken. En voor zo ver ik wist hield ze van me. Bij die gedachte keek ik Edward uitdagend aan, maar tot mijn teleurstelling bleef hij gewoon glimlachen.