*24

Ik keek uit naar het 6e uur, dan hadden we tekenen. Onder wiskunde negeerde ik Gabriëla niet meer. "Wat is je droom?" schreef ik op ene blaadje uit mijn schrift. Ik scheurde hem eruit en schoof hem naar Gabriëla. Ze las mijn vraag, schreef er wat onder, schoof hem weer terug en ging weer bezig met haar wiskunde opgaven. "ik wil graag naar LA en daar een zangcarriere beginnen=)." las ik. "Das toch niet raar? Dat wil ik stiekum ook=S" schreef ik terug. Toen Gabriëla het had gelezen, glimlachde ze lief naar me. "Mag ik je agenda?" fluisterde ze. "Dames, geen gebabbel!" zei de leraar streng. Ik rolde met mijn ogen en gaf mijn agenda aan Gabriëla. Ze boog zich over de agenda, zodat ik niet kon meelezen en ze begon te schrijven. Het duurde een hele tijd voordat ze klaar was. Af en toe stopte ze even met schrijven, dacht even na en ging dan weer verder. Pas toen de bel ging, was ze klaar. Ze gaf mijn agenda terug en zei:"PAs het volgende uur lezen." We liepen opgewekt naar het tekenlokaal. Het lokaal was aan de andere kant van de school, dus we hadden niet veel tijd. We waren druk in gesprek, dus we hadden iet door dat we langzaam liepen. We waren nog maar halverwege toen de bel alweer ging. Gabriëla keek me geschrokken aan en we begonnen te rennen, wat er waarschijnlijk heel erg "brugger" uitzag. Buiten adem kwamen we bij het lokaal aan. Ik deed de deur heel zachtjes open en sloop naar binnen, in de hoop dat Mrs. Johnson, onze lerares, ons niet zag, maar helaas. "Naomi Thompson, waarom kom je zo laat de klas in?" vroeg ze streng. Ze had waarschijnlijk niet door dat Gabriëla nieuw was, want ze deed alsof ze al heel lang bij ons in de klas zat. "Ehm...we liepen wat te langzaam. Het zal niet meer gebeuren, mevrouw" zei ik zo onschuldig mogelijk. "Het is al goed. Ga maar snel zitten." antwoordde Mrs. Johnson. We liepen naar 2 lege plekken en gingen snel zitten. Johnson ging verder met haar uitleg. "Jullie gaan vandaag in tweetallen werken." zei ze. "Je zoekt iemand op die later ongeveer hetzelfde wil doen als jij en dan maak je daar samen een tekening van." Gabriëla keek me lachend aan. Dat deed me aan mijn agenda denken. Ik trok hem uit mijn tas en klapte hem open. Voordat ik ook maar iets kon lezen, riep Mrs. Johnson. "AGenda weg, Naomi en aan het werk." Gabriëla had de spullen al klaargelegd. Britney, de grootste pestkop van de klas liep langs onze tafels. "Gezellig hoor. De freaks zitten nu al bij elkaar." ze lachtte gemeen en niedereen lachte mee. Ik voelde mijn bloed koken. Zulke dingen zei ze elke dag tegen mij, maar ze moest Gabri:ela met rust laten! "Laat haar maar"zei Gabriëla en ze negeerde Britney. WE begonnen te tekenen. We hadden een blokuur dus we kregen de tekening makelijk af. We waren het er geulkkig al over eens wat het moest worden.

Aanhet eind van het blokuur gingen we met onze tekening naar het bureau van Mrs. johnson. Er lagen al wat meer tekeningen. eentje met een lerares, eentje met een piloot en een hele lelijke met een catwalk erop. Die moest van Britney en Claire zijn. Claire was het "slaafje" van Britney. Ze deed alles wat Britney zei en volgde haar overal. Heel irritant. "Hier is onze tekening." we gaven de tekening aan de lerares. "Wat mooi, dames!" zei ze. "Ik zie dat jullie naar LA willen. Het zou wel leuk zijn als het jullie zou lukken om daar terecht te komen. Jullie tekening laat wel zien dat jullie het heel graag willen." ze bekeek de tekening heel aandachtig. We hadden "The Hollywood sign"getekend, en daaronder onszelf als zangeressen. "Ik geef jullie een 9!" Mrs. Johnson zette het cijfer op de achterkant van de tekening. "En succes met jullie carriere." ze ze met een knipoog. "Dank u wel" zeiden Gabriëla en ik beleefd. We gingen weer zitten. Britneys tekening werd nu beoordeeld. Toen het cijfer was genoteerd liep Britney, duidelijk teleurgesteld, terug naar haar tafel. "Wat hebben we?" vroeg Claire nieuwschierig. "Een 6. Ze wou ons eigenlijk een 5 geven." zei Britney chagrijnig. Ze ging zitten, pakte een vijl uit haar etui en begon driftig haar nagels te vijeln. "En die stomme wannabe's daar hebben een 9!" Ze wees naar ons. Ik stak mijn tong uit en Gabriëla lachtte naar Britney. Britney keek nijdig weg en begon weer te vijlen. "Ga je je agenda nog lezen." vroeg Gabriëla mij. "O ja, Zal het meteen doen!" Ik pakte mijn agend, klapte hem open en begon te lezen.
"Lieve Naomi" stond er. "Ik ken je pas een paar uur, maar ik vind je nu al helemaal te gek! Eerst deed je wat raar, maar dat begrijp ik. Er komt niet elke dag een nieuw meisje in je klas. Ik hoop dat we hele goede vriendinnen worden en dat we samen naar LA gaan. Je bent nu eigenljik al mijn beste vriendin! xxx Gabriëla."las ik verder. Ik wist even niet wat ik moetst zeggen. De bel ging. We stonden op, maar ik zei nog steeds niks. "Eh...Naomi?" zei Gabriëla en ze prikte me in mijn zij. "Ik zeg het je straks wel, oké." zei ik. Toen we bij de fietsenstalling waren zei GabriËla;" Ga je het nog vertellen? er is hier niemand." "OKé" Ik keek voor de zekerheid nog 1 keer rond, of er echt niemand wsa. "Dank je!" zei ik oprecht. "Ik heb nooit vriendinnen gehad, maar ik zou jou wel graag als vriendin willen. Het spijt me dat ik zo lullig deed." Er kwam een brok in mijn keel. "Niet gaan huilen, Naomi" dacht ik. "Het is al goed." zei Gabriëla en ze kneep in mijn hand. "Nogmaals bedankt." zei ik. En toen deed ik iets wat ik nog nooit zomaar had gedaan. Ik sloeg mijn armen om Gabriëla heen en gaf een kus op haar wang. Vanaf die dag waren we beste vriendinnen.

~Dat was Naomi's herinnering. Lalala ik ben melig, terwijl ik ziek ben:| dat is echt raarxD Hope you liked it!!~