Chapter Two.

De reis duurde niet zo lang want mijn vriendinnen maakten het gezellig en leuk. Toen we in Engeland aankwamen, moesten we het uur veranderen en blijkbaar vonden ze dat bizar. Ik moest ermee lachen. We stapten af de trein en we snoven de Engelse lucht op. "Wat ben ik blij om terug in Engeland te zijn." zei ik. "Dat kan ik geloven. Engeland is gewoon zalig!" zei Brunilda en ze keek naar alle kanten. Nicole en Olivia maakten een dansje op het perron. De mensen keken ons maar vreemd aan. "Whatever!" riep Nicole. Ze was best eigenwijs en dat vond ik leuk aan haar. "Waar ging Niall staan?" Kelsey keek me bewonderend aan. "Hij ging aan de ingang staan bij een krantenkiosk." We liepen richting ingang en ik zag een blonde jongen buitenstaan. Ik rukte me uit de armen van Brunilda en Nicole en liep naar de jongen. "Niall!" riep ik en hij keek verschrokken op, maar al snel veranderde zijn gezicht in een glimlach. Ik sprong op hem en omhelsde hem zo stevig dat hij bijna stikte. Hij rook zo lekker en iedereen wist dat ik van jongens hield die goed roken. Niall klopte op mijn rug zodat ik van hem gleed en terug op de grond stond. "Sorry dat ik je bijna stikte." zei ik glimlachend. "Haha, da's niet erg. Zo ben ik je gewoon, hè." "Hmm, dat klopt. O ja, dit zijn Brunilda, Nicole, Olivia en Kelsey." Niall zwaaide naar hen en ze keken hem allemaal met open mond aan. "Trouwens, waarom gaan we dit keer niet naar Ierland?" "Dat zal ik je straks vertellen en je zal waarschijnlijk ook wel zien." Niall ging ons met de taxi brengen naar de geheime locatie. Wat ik wel raar aan hem vond, was dat hij een zonnebril aanhad terwijl het toch bijna winter was. Ook had hij baggy kleren aan en dat was ik totaal niet gewoon van hem. Toch had ik hem herkend aan zijn blonde haren. Niall ging vooraan in de taxi zitten en ik samen met mijn vriendinnen op de achterbank. "Wow, je neef is echt superknap, Audrey." fluisterde Kelsey tegen mij. "Ja, echt wel!" zei Olivia. "Liv, jij hebt al een boyfriend dus jij moet stil zijn!" Ze keek ons boos aan en kruiste haar armen. De autorit duurde niet lang en toen we uitstapten, zagen we dat we ergens in de buitenwijken van Londen waren. "Tadaa, home." zei Niall. "Woon je daar helemaal alleen?" vroeg Brunilda. "I wish, nee. Ik moet het delen met nog vier andere jongens." Ik zag dat Nicole en Kelsey tegen elkaar aan het fluisteren waren en ze giechelden ook. Het huis waar we voor stonden, was super. Het had een balkon en de ramen waren immens groot. Het was zo'n typisch Engels huisje. Niall deed de deur voor ons open en zei dat we de eerste deur rechts moesten nemen voor naar de woonkamer te gaan. In het huis hoorden we jongens lachen. Dat moesten de jongens zijn waarover Niall het had. Ik opende de deur en inderdaad, vier jongens zaten in de woonkamer. Ze stonden op en stapten naar mij en mijn vriendinnen. De eerste die zich aan me voorstelde, was een jongen met een grote bos krullend haar. "Ik ben Harry." zei hij. Terwijl hij dat zei, lachte hij zodat er kuiltjes in zijn wangen ontstonden. Wat was ie schattig! "Audrey." zei ik. Twee andere jongens heetten Liam en Zayn. Toen Harry zich voorstelde aan Brunilda, zag ik dat ze heel erg bloosde. De laatste jongen moest zich nog voorstellen. Hij had een streepjes T-shirt en een rode broek aan. Ik hield onmiddellijk van zijn kledingstijl. "Ik ben Louis." zei hij.