The seven doors 28

Ze volgden de sporen uren. Ze slaagden er echter niet in om de paarden in te halen. Integendeel zelfs. Ze liepen steeds verder uit. Sara had de hoop al opgegeven toen ze door een kleine vallei liepen. Het was zelfs voor een ongeoefend oog duidelijk te zien dat hier gegraasd was.
“Ze hebben hier halt gehouden!” juichte Arthur.
“Vreemd”, mompelde Skipper, “geen spoor van hun berijders…”
“Wacht eens even, volgens Dara woonden er alleen in deur één en zeven mensen dus hier niet!” schrok Sara
“Bedoel je dat hier wilde paarden wonen? En hoe gaan wij met hen praten ik kan niet hinniken hoor!” riep Arthur.
“Wat zijn we in hemelsnaam met paarden?” zuchtte Skipper.
“Je kunt erop rijden,” antwoordde Arthur minachtend, “De cavalerie is op alle vlakke superieur aan het gewone voetvolk. Te paard kan men zich veel sneller door eender welk terrein verplaatsen en…”
“Hou maar op”, onderbrak Skipper hem, “Volgens mij vergeet je een ding, als je ridders te paard wil moet je niet alleen paarden maar ook ridders hebben en zoals Sara net zei wij zijn de enige mensen!”
“Als we wat voor beesten dan ook moeten achterna zitten om hen over te halen ons te helpen zou het met een goed rijdier een stuk makelijker gaan wat inhalen betreft. We kunnen niet altijd verwachten dat ze rustig gaan eten!”
“Ja dat zegt meneer de rijke stinkerd die meer paarden dan vingers heeft en meer tijd doorbrengt met plezierritjes dan aan het werk”, snoof Skipper.
“Je gaat me toch niet vertellen dat je niet kunt paardrijden? Dat kan een kleuter zelfs!”
“Ja een kleuter wiens ouders lekker veel geld hebben en die zich niet dood hoeven te werken misschien!”
“En sinds wanneer is stropen werken?” Het liep –weeral- helemaal verkeerd tussen de twee jongens. Echt ieder onderwerp was goed genoeg om over te beginnen ruziën.
“Hou jullie kop, allebei!” schreeuwde Sara, “Door hier te staan grazen, hebben die paarden ons een kans gegeven hen in te halen, maar als jullie hier nog lang blijven staan bekvechten is die weer verkeken!” Ze zwegen, maar als blikken konden doden was Sara alleen achtergebleven..