Chapter 15: Water bending and a dream
Ik zal wel verder schrijven in de trein in mijn schrift! Heb ik tenminste wat te doen tijdens die rit van 3 kwartier!
Maar hier is een nieuw hoofdstukje! Geen nieuwe chapter van de doujinshi dit keer. Ben er wel mee bezig maar ben gewoon heel druk. Dus het gaat een beetje langzaam. -.-'
Ach ja, veel leesplezier!
Ik keek vol verbazing naar mijn hand. Een kleine sliert water volgde mijn hand. Ik draaide met mijn vinger en het water vormde een balletje. "W-WOW!!" riep ik en sprong uit bad. Schoot in een jogingbroek en T-shirt en riep kakashi.
Ik liet hem zien wat ik net had gedaan. En hij keek me met grote ogen aan. "Volgens mij heb je net zelf een nieuwe ninjatechniek ontwikkelt!" zei hij engaf me klopjes op mijn schouder. "Dit moet je morgen zeker weten aan Tsunade laten zien!" zei hij. "Oke." zei ik en gaapte. Opeens voelde ik me heel erg moe en viel ik naar de grond. "Hikari? Oi! Hikari!!" dat was het laatste wat ik hoorde.
"Verdedig de Oostpoort! Laat niemand van de vijand naar binnen!" die stem....zo bekend "Yukio-sama! Het is vreselijk! De rol met de geheime techniek van de Tsubasa-clan is gestolen!" "WAT!! Ga er onmiddellijk achteraan! Die rol mag niet in verkeerde handen vallen!" van wie is die stem? Hij klinkt zo vertrouwd. 'Een vrouw komt aangerend met een huilende baby in haar armen. "Himeka! Ik zei toch dat je je binnen moest verschuilen!!" "Ik weet het! Maar ik kon gewoon niet stil blijven zitten!" haar stem.......ook al zo bekend. "Yukio-sama de oostpoort is overgenomen!" "WAT?!" "Yukio-sama!!" "WAT!!" "Vlucht alstublieft!" "Wat zeg je?! Denk je echt dat ik de Tsubasa-clan in de steek laat?!" "Alstublieft meneer we moeten de toekomst beschermen. We kunnen uw dochter niet laten sterfen. Ze moet ergens anders heen, ergens waar ze veilig is en liefdevolle ouders heeft!" "Vooruit ik zal gaan maar ik zal terugkomen en als ik niet terugkom zal mijn dochter terugkomen. Tot dan heb jij de leiding, Yoishi!" een lichtflits vanaf de grond. "Vaarwel mijn vriend" 'de shinobi maakte een buiging. De vrouw pakte haar mans arm.' "Het komt allemaal goed. Op die andere plek zullen we andere namen aannemen. En zal onze kleine Hikari een mooi leven leiden." aah, nu weet ik het. Mama en Papa.
Reageer (1)
nice
1 decennium geledensnel verder als dat lukt
3 kwartier in de trein:S:S