Deel 16

Vanuit het trappenhuis gingen ze naar beneden, naar de tweede verdieping, door de gang heen, langs de prijzenkamer naar het gedaanteverwisselingenplein. De deur aan de overkant van het plein leidde naar een groot lokaal, met grote ramen. Aan de zijkant van het lokaal stonden kooien met dieren, grote dozen en borden met aantekeningen. Voor in het lokaal zat een lange heks met kort bruin haar, en om een of andere reden deed ze Diana aan madame Mallemour denken.
“Ga zitten,” zei ze en ze gebaarde naar de bureaus in het midden van de ruimte. Er waren nog maar een paar plaatsen over. Kate, Megan en Rose gingen bij een meisje uit huffelpuf zitten, en Alice en Diana gingen bij twee meisjes van Griffoendor zitten.
“Hay,” zei Alice. “Dit is Diana, Diana, dit zijn Baily en Alisha.”
“Hay,” zei Alisha. “Dus jij bent de nieuwe?” Diana knikte en deed haar mond open maar kreeg niet de kans om wat te zeggen.
“Is iedereen er? Als jullie nu allemaal jullie boeken pakken en openslaan op pagina tweeëntwintig. Ah, en jij bent de nieuwe, nietwaar?” De vrouw wendde zich tot Diana. “Ik ben professor Mutatio. We zijn nog steeds bezig met het transformeren van een lucifer naar een naald, dus je kan zo meedoen. Misschien moet je eerst wat theorie inhalen, maar verder moet dat lukken.” Ze glimlachte naar Diana, en wendde zich weer tot de klas. “Het belangrijkste is, zoals ik al heb gezegd, concentratie! Nou, Juffrouw Maze, als u de lucifers uit wilt delen. Lees het eerste blok van pagina tweeëntwintig, daar staat de theorie!”
Een meisje uit Slytherin stond op, pakte de kleinste doos van de stapel, en stootte daarmee tegen de kooi van een muis, die verontwaardigd begon te schreeuwen. Het geschreeuw van de muis vermengde zich met het gepraat van de leerlingen. Iedereen pakte zijn of haar toverstok, kreeg een lucifer en begon spreuken te mompelen. Met een bonzend hart staarde Diana naar de lucifer. Een gevoel van opwinding vloeide door haar heen. Ze zou nu echt gaan toveren, echt gaan toveren. Diana pakte haar prachtige splinternieuwe toverstok en legde hem naast haar lucifer. Misschien moest ze eerst de theorie nog maar eens doorlezen. Toen ze het blokje eenmaal had doorgelezen, pakte ze met een gevoel van spanning haar toverstok. De theorie was opzicht vrij simpel, maar in praktijk zou het wel niet zo makkelijk zijn. Naast haar zat Alisha te prutsen met iets dat op een doormidden gesneden lucifer en naald aan elkaar leek te zijn.
“Je hebt je alleen maar op dat stuk geconcentreerd,” zei Alice. Voor haar lag een perfecte naald. Diana keek van Alice’ naald naar haar eigen lucifer, haalde diep adem en hief haar stok op.
“Tibi mutor!” zei ze en concentreerde zich volledig op een naald. En- er gebeurde niks. Ze probeerde het nog eens. En weer niks.
“Je moet echt willen dat hij verandert. Je moet niet gewoon de woorden zeggen, of aan een naald denken. Beveel hem om in een naald te veranderen,” zei Alice, en met een glimlach veranderde ze haar naald weer terug in een lucifer. “Dwing hem gewoon.” Hoe bizar ze het ook vond klinken, Diana hief haar toverstok weer op en zei: “Tibi mutor,” terwijl ze uit alle macht dacht: Verander in een naald, verander in een naald. Je moet in een naald veranderen, want anders word ik boos. Diana slaakte een geluidje van verbazing toen ze haar lucifer zag. Het was geen lucifer meer. Het had nog wel de vorm van een lucifer, maar was zilverkleurig.
“Goed zo,” zei Alice grijnzend. “Je kan het wel!” Automatisch verscheen er ook een grijns op Diana’s gezicht, zeker toen professor Mutatio langskwam en haar een complimentje gaf.
Veel verder kwam ze die les niet, maar ze nam wel stiekem de metalen lucifer mee, als herinnering aan haar eerste beetje magie. Ze meende dat professor Mutatio het wel zag, maar blijkbaar vond ze het goed, want ze zei er niks van.

Dat mooie witte vakje hieronder heeft honger...(a)