01 - Vreemd boek

Het was een mooie zonnige dag en Jade en Noëlle liepen wat door de schotse heuvels.
Jade was een lang meisje met glanzende blonde haren.
Noëlle was meer een slonzig, klein, stevig meisje.
Samen liepen ze wat door de heuvels pratend over school en sporten.
"Ik ga verhuizen." Zei Jade plotseling.
"Nee! Je maakt een grapje zeker?"
"Nee, we hadden het er al een tijdje over en vanochtend hebben mijn ouders officieel een contract getekend."
"Waarom heb je niks gezegd?!" Riep Noëlle.
"Omdat ik dacht dat het wel weer over zou waaien, zoals al die andere plannen."
"Waar ga je naar toe?"
"Naar Londen."
"Wat?! Waarom zo ver weg?" Riep Noëlle.
"Geen idee. Ik wil helemaal niet weg, ik heb hier vrienden, daar niet."
"Ik ga je zo erg missen! Wanneer ga je?"
"Nou ehm, over twee weken al."
"Wat?!"
"Ik weet het, het was ook niet mijn idee!" Zei Jade een beetje geïrriteerd.

toen gebeurde er iets bijzonders, iets wat het leven van Jade compleet veranderde.

Er lag een heel groot bruin boek op de grond. Het leek wel harig en had ogen, Jade pakte het op en haalde de riem die er omheen gebonden zat er af. Ze bekeek het boek en ze zag tanden aan de zeikant. Plotseling opende het boek zich en begon het om zich heen te bijten. Jade gooide van schrik het boek op de grond en rende samen met Noëlle weg. Jade en Noëlle waren zich dood geschrokken. Het boek hapte om zich heen en kwam toen tot rust. Jade keek met ongeloof naar het boek, bewoog het nou echt uit zichzelf?
Vroeg ze zich af. Heel voorzichtig liepen ze weer terug richting het boek en ze pakte de riem. Voorzichtig liep Jade naar het boek en probeerde de riem er weer om te doen. Het boek hapte weer richting Jade dus liep ze terug naar Noëlle. Ze keken elkaar aan.
"Samen?" Vroeg Jade.
"Samen."
Noëlle liep richting het boek en zorgte dat het haar zag. Net op het moment dat het boek weer begon te bijten sprong Jade er bovenop en bond de riem er weer om.
"Wat... was... dat?" Hijgde Jade.
"Ik heb geen idee en ik wil het ook niet weten, kom we gaan." Zei Noëlle.
"Zal ik het meenemen?"
"Ben je gek?!"
"Misschien kan ik het thuis nog eens bekijken."
"Ja, en dan verscheurd worden zeker."
"Ik wil weten wat het is."
"Nou als je maar weet dat ik je niet weer kom helpen."
Jade pakte het boek op en nam het mee onder haar arm.