~12.1~Renesmee

Ik lag op mijn bed te lezen. Jake was aan het wachtlopen en Bella was beneden. Ik bladerde verveeld door een boek dat ik al een miljoen keer had gelezen, gooide het op mijn bureau, pakte mijn kussen en schreeuwde erin. Ik verveelde me bijna letterlijk dood. Alice kwam naar boven, ging op mijn bed zitten en zuchtte verveeld. Door de baby werkte haar gave niet en had ze, hoe raar ik het ook vond, hoofdpijn. Plotseling hoorde ik Bella beneden. Ik rende naar beneden en en wou direct dat ik dat niet had gedaan. Overal bloed en Bella lag op de grond. Edward bracht haar naar de studeer kamer en Jake en Rose volgde haar. Ik ging tegen de achterkant van de bank aanzitten en staarde voor me uit. Ze ging dood, ik wist het zeker. En natuurlijk, als ze verstandig was geweest had ze naar mij geluisterd, maar ze was nog eigenwijzer dan ik. En het zou voor niks zijn. Als Bella dood zou gaan zou het kindje ook dood gaan. Ik weet niet hoelang het duurde, maar ik hoorde Bella niet meer en Rose kwam naar beneden. Ik keek even naar het kindje. Ook al was ze nog zo schattig iemand zou niet blij zijn.

Jake kwam ook naar beneden. Op het moment dat hij naar wist ik dat het voorbij was. Alle geluiden verstomde, alles was stil in mijn hoofd. Jake keek me aan, ik draaide me om en liep zo snel mogelijk naar buiten. Ik wist het zeker, ik moest hier weg.