Hst 20

‘Waar gaan we heen?’ vroeg Bobby.
‘Naar de glasfabriek’ zei Janssen.
‘Maar waarom zitten we dan achterin de kofferbak?’ vroeg Jeanine.
‘Ja, zo behandel je je gasten niet’ zei Wiebe.
‘Jullie zijn ook geen gasten!’ zei Janssen.
En hij moeten lachen HAHAHAHA
‘Waarom moest ik mijn mobiel aan Anke geven?’ vroeg Wiebe fluisterend.
‘Dat leek me het beste, ik denk dat het langer duurt voordat ze ons iets aandoen’ fluisterde Bobby.
Wiebe knikte ‘Met je stomme opmerkingen’ zei Jeanine zacht.
‘Niet fluisteren!!’ zei Janssen ‘Wat zeiden jullie?’
‘Niks!’ zei Bobby.
‘We zeiden dat jullie gek zijn’ zei Wiebe.
‘En bedriegers’ zei Jeanine.
‘Ik zou je maar gedragen als ik jullie was’ zei Janssen.
‘Hoezo?’ vroeg Lieuwe.
‘Omdat het dan sneller gaat’ zei Janssen.
‘Wat gaat sneller?’ vroeg Jeanine.
‘Het einde’ zei David.
Ze keken elkaar geschrokken aan.
‘Ons einde?’ vroeg Lieuwe aan de rest.
‘Ik denk het wel’ zei Bobby.
‘Maar ik wil nog niet dood’ zei Wiebe.
‘Wij wel zeker’ zei Jeanine.
‘Denk het niet’ zei Wiebe.
‘Inderdaad, maar wat gaan we doen?’ vroeg Lieuwe ‘Niemand weet dat we hier zijn’
‘Wat is er mis met jou geheugen?’ vroeg Wiebe.
‘Niks’ zei Lieuwe.
‘Anke en Michiel H. weten het toch’ fluisterde Wiebe.
‘Ohja’ zei Lieuwe. En ze begonnen zachtjes te lachen.
De auto stopte en de achterklep werd open gedaan.
Janssen en David stonden grijzend naar hun te kijken.
‘Wat!?’ siste Jeanine.
‘Geen brutale mond he, anders mag jij als eerst’ zei Janssen.
Jeanine keek nu bang van Janssen naar de rest. Ze werden uit de kofferbak gehaald en naar de glasfabriek geleid.
Ze liepen voorbij het kantoor van Janssen naar een andere ruimte.
Het leek op een werkplek. Het was er erg warm.
‘Zo wie wil er als eerste?’ vroeg Janssen lachend.

‘Maar ze zijn te slim, ze dwarsbomen onze plannen. David mijn jongen m’n jongen, we moeten er het beste van maken. Dus schakel ze uit’ klonk er uit Wiebe’s mobiel.
‘Dat was het’ zei Anke terwijl ze de opname uitzette en de mobiel opborg.
‘Maar wat moeten we eraan doen?’ vroeg de agent.
‘Wat jullie eraan moeten doen!!’ riep Anke ‘Jullie moeten Janssen en zijn zoon opsluiten en als jullie niet snel actie ondernemen, zijn onze vrienden ook vermoord’
De agent keek met grote ogen naar Anke.
‘Das waar agent, Janssen en zijn zoon stonden hier voor het politiebureau en zagen ons, dus wij twee hadden ons verstopt en de andere zijn met Janssen meegegaan zodat wij zonder dat we gezien werden dit konden laten horen’ zei Michiel H.
‘Weten jullie waar ze zijn?’ vroeg de agent.
‘Niet zeker, maar waarschijnlijk wel’ zei Anke.
‘Oke, ik roep de rest op’ zei de agent.

‘Oke, jij gaat eerst’ zei Janssen en hij wees naar Wiebe.
Wiebe keek hem met grote ogen aan.
‘Wat!? Nee!’ gilde hij met een meisjesstem.
David liep al grijnzend op hem af.
Wiebe liep achteruit en gilde ‘Nee!!’
‘Waarom ik? Pak die kleine kip, dat is minder erg’ zei Wiebe.
‘Wie is kleine kip?’ vroeg Lieuwe.
‘JIJ!’ zei Wiebe.
David grijpt Wiebe bij zijn shirt.
‘Nee! Dat is een origineel Justin Bieber shirt’ riep Wiebe.
‘Oh, dan ga je zeker!’ zei David.
‘Niks tegen Justin Bieber!!’ zei Jeanine.
‘Jij ook al!?’ zei David ‘Dan ben jij de volgende’
‘Laat je toch niet zo afleiden’ zei Janssen ‘Pak hem vast en gooi hem erin’
Toen David zich omdraaide om Wiebe te pakken, was hij verdwenen.
‘Waar is dat snotjoch?’ zei David.
‘Ben je blind ofzo?’ vroeg Janssen ‘Hij staat achter dat lieve schattige jochie’
‘Hou je kop ouwe!’ zei Lieuwe.
‘Ah, kijk dan hoe lief hij is als ie boos is’ zei Janssen ‘En dan dat lieve middelvingertje’
‘Laat je toch niet zo afleiden, pap!’ zei David.
‘Maar kijk dan hoe schattig ie is’ zei Janssen ‘Ik zou hem wel als mijn zoon willen’
Wiebe lach in een deuk.
‘Wat lach je?’ vroeg Jeanine ‘Je staat op het punt om vermoord te worden’
‘Ohja, PAK HEM!!’ zei Janssen.
‘Jeanine!’ riepen ze allemaal.
‘OEPS!’ zei Jeanine.
En David liep voor de zoveelste keer op Wiebe af.
Hij rende rond als een kip zonder kop. En David rende achter hem aan.
Wiebe keek achterom, toen hij weer terug keek stond Janssen voor hem.
‘Oeps’ zei Wiebe.
Janssen pakte hem vast.
‘Laat me los!’ riep Wiebe ‘Ik wil nog niet dood’
‘Pak jij dat meiske’ zei Janssen.
En David ging achter Jeanine aan.
‘HELP!!’ riep Jeanine.
En ook zij rende door de kamer heen.
Lieuwe en Bobby wisten niet zo goed wat ze moesten doen.
Lieuwe liep naar Janssen en Wiebe toe.
‘Wat ga je met hem doen?’ vroeg hij.
‘Ik stop hem in de glasblaasoven’ zei Janssen.
‘Wat is dat?’ vroeg Lieuwe.
‘Zucht!’ zei Bobby.
‘Dat is de oven waar we het glas in warm maken’ zei Janssen.
‘Is het daar heet?’ vroeg Lieuwe.
Janssen keek hem verbaasd aan.
‘Ja, het is daar ±1500°C’ zei Janssen.
‘Ja, dat is heet’ zei Lieuwe ‘Maar dan verbrand ie toch levend?’
‘DAT IS DE BEDOELING!!’ zei Janssen ‘HAHAHA’
Lieuwe rende gillend weg ‘Ik wil niet zien hoe mijn grote vriend dood gaat’
David had Jeanine ook te pakken en liep richting zijn vader.
‘Weet u zeker dat u dit wilt?’ vroeg David.
‘Tuurlijk’ zei Janssen ‘Of wil je dat ons geheim bekent word?’
‘Ik zou naar David luisteren’ zei Wiebe.
‘KOP DICHT!’ zei Janssen.
Hij opende de oven en Wiebe keek in de hete vlammen van het vuur.
Het zweet stond op zijn voorhoofd. Van de warmt, maar ook van zijn angst.
‘Wil je nog wat zeggen?’ vroeg Janssen.
Wiebe knikte.
‘Ik zal nooit vergeten hoe dapper jullie zijn, en ik zal Lieuwe’s domme opmerkingen en acties nooit vergeten, of dat jullie slechte films kijken, en mijn discussies met Anke, en ik vergeet ook nooit de blondies, ene……’
Janssen onderbrak hem ‘Zo is het wel genoeg’
Wiebe slikte.
Jeanine, Lieuwe en Bobby keken angstig toe.
‘Nee!’ riep Lieuwe ‘Doe het hem niet aan’
Maar Janssen luisterde niet en duwde Wiebe naar het vuur.
‘Daar ga je jongen’ zei Janssen.