035~

'Ik weet niet of haar moeder dat wel zo'n goed idee vindt.' zei Simone twijfelend. Bedoelde ze dat echt, of wou ze dat Tom uit mijn buurt zou blijven. Alle gesprekken vielen stil, ik wist niet waar de anderen aan dachten, maar ik probeerde me voor te stellen hoe ik mijn moeder zou kunnen overtuigen om me alleen in Duitsland te laten.Na een kwartier brak Simone de stilte. 'Tom, je lijkt er precies mee te zitten dat Laura op vakantie gaat, voor zo'n lange tijd.' mompelde ze plots. Daar zat ze al een hele tijd mee. Bill -die juist een slok drinken genomen had,- verslikte zich en had moeite om ons geen douche te geven. Georg en Gustav lagen dubbel, en bleven nog even zo liggen, al wist ik niet meteen waarmee ze lachten. Met mijn gezicht dat redelijk geschokt stond bij Simones vraag, of met het gezicht van bILl die met moeite het water doorslikte en nog even hoestte. 'Zie ik dat maar als een ja?' vroeg ze, en waar de meeste moeders gegrijnsd zouden hebben, keek ze nogal strak voor zich uit. 'Nee. Wij hebben niets.' verzekerde ik haar snel. Tom lachte en mompelde; 'Nog niet.' hij knipoogde in mijn richting, en ik rolde met mijn ogen. Laat hem alsjeblieft niet opnieuw beginnen zei ik zacht in mijn hoofd. Maar gelukkig bleef het bij die ene opmerking die Simone niet gehoord leek te hebben. Georg grinnikte. 'Aan Bills reactie te zien vond hij het duidelijk niet leuk dat er een verkeerde insinuatie gemaakt werd.' zei Georg lachend. 'Wat zou dat betekenen?' vroeg Tom lachend. Natuurlijk kon Bill met zoiets niet lachen, net zoals ik die met Tom al genoeg aan mijn hoofd had. Bill draaide zich om en begon in het wilde weg te zwaaien met zijn armen en probeerde zijn broertje te slaan. Ik wou dat ik er ook bij kon. Simone probeerde een keer of 5 -tevergeefs- om Bill en Tom rustig te krijgen. Het werd zo erg dat Gustaf Tom achteruit trok en Georg Bills handen moest vasthouden. Ik lachte toen ik ze daar allebei zag zitten, vastgemaakt door hun beste vrienden. Ik grijnsde, Bill keek weer op die half verdrietige manier, en ik moest me inhouden om niet weer te vragen wat er mis was met hem. Maar ik wou niet dat Simone zou gaan denken dat er iets mis was. Al begon ik me dat wel af te vragen.