Six.

"Opstaan." Gilde Parvati terwijl ze me door elkaar schudde. "We hebben nog twintig minuten!" Ik schoot recht en rende naar de badkamer. "Ik heb de douche eerst!" Gilde ik terwijl ik mijn spullen en gewaden van mijn koffer trok. "Wat ben jij gemeen, Waters!"
Samen renden we, onze haren drogend met onze staf, naar de grote zaal om snel te ontbijten. "Jullie lesrooster." Zei Anderling en tikte met haar staf op twee lege lesroosters. We begonnen te vergelijken en renden toen snel naar verweer tegen de zwarte kunsten. Draco en zijn aanhangsels Korzel en Kwast stonden met Patty Park langs de deur van het lokaal en versperden me de weg toen ik Parvati achterna wou lopen. "Wij moesten nog iets afmaken." Zei Malfidus arrogant en drukte me tegen de muur waarna hij e met zijn zilveren twinkeloogjes aankeek. "Ma... Mag... Wil je..." Stotterde ik terwijl hij zijn hand langs mijn kaak liet glijden. "Zeg nu dat je me niet wilt zoenen." Ik ademde diep in en deed mijn mond open om iets te zeggen maar sloot die snel weer omdat er niets uit kwam. Malfidus drukte zijn mond op de mijne en streelde met de vingers van zijn ene hand langs mijn kaak en legde de andere op mijn heup. Ik beet uitdagend op zijn lip maar duwde tegen zijn borstkas waardoor hij me nog steviger tegen de muur drukte. "Laat... Me... Los." Wist ik uit te brengen en begon tegen zijn stevige borst te slaan. "Ze zei dat je haar los moest laten, Malfidus!" Zei de stem van Fred boos. Voor ik het wist lag Malfidus op de grond en had Fred me stevig vast. Patty Park had zich over Draco heen geworpen en haar mini borsten plakten tegen zijn gezicht. "Draco'tje! Ben je oké?" Zeurde ze. "Wat doen jullie hier?" Vroeg ik de tweeling. "We zijn op weg naar de kerkers. Hebben toverdranken!" Zeiden ze tegelijk. Ik rolde met mijn ogen en gaf Fred een kusje op zijn mondhoek en George een kus op zijn wang. "Dolleman zal zo wel komen!" Ik zwaaide en sprong over Park en Malfidus heen. "Goed bezig, gast!" Hoorde ik George nog roepen en ik nam net voor de deur dicht sloeg plaats langs Parvati op ons vaste plekje achter Harry en Ron. "Waar bleef je nu?" Siste Parvati. "Malfidus, leg straks uit!" Mompelde ik terug en keek de knotsgekke Alastor 'Dwaaloog' Dolleman aan. "Weet iedereen wat onvergeeflijke vloeken zijn?" Iedereen mompelde 'ja' en keek hem aan. "Iedereen weet waarschijnlijk ook dat het er drie zijn..." Dolleman draaide zich om naar het bord en schreef het op. "Waarom worden ze onvergeeflijk genoemd?" Hermelien's hand vloog de lucht in en Dolleman keek haar aan. "Jij daar! Hoe heet je?" Hermelien zette haar einstein gezicht weer op en begon te praten. "Hermelien Griffel, meneer. Omdat de vloeken echt onvergeeflijk zijn." Dolleman kapte de rest van haar zin af en schreef hetzelfde op als hij zei. "Anders gezegd, een one-way ticket naar Azkaban." Iedereen keek hem aan terwijl hij voor Ron ging staan. "Wemel! Sta recht!" Beval hij en Ron viel bijna van zijn stoel toen hij wou rechtstaan. "J... Ja, professor?" Mompelde hij. "Noem mij een van de drie vloeken!" Ron slikte en knipperde een paar keer vlug met zijn ogen. "Ik weet er wel een... Mijn vader heeft me er over verteld. De Imperius-vloek." Dolleman sprong bijna omhoog van blijdschap. "Ach ja! De Imperius-vloek! Daar weet je vader vast alles van! Daar heeft het ministerie in de tijd van JeWeetWel veel last mee gehad." Ron ging gerust weer op zijn stoel zitten en ademde een paar keer diep in.