Hst 2.2 de overloper

De volgende morgen kwam Anke in de kamer en ze zag Hasse zitten. Ze renden naar Tjerk, hij zei dat Hasse hier mocht slapen. Anke vertrouwde Hasse voor geen meter en ze zei dat ze ging varen. Anke stapte in een boot en voer over de Linge. Toen ze een tijdje onderweg was zag ze de kanonnen in een bootje bij het riet zitten. Anke legde aan en liep muisstil naar de kannonen toe. Ze hoorde dat Jaromir op een telefoontje van Hasse wachtte.
In Tjerk’s schuilplaats belde Hasse en zei dat alleen Anke hem niet vertrouwde. Jaromir had de telefoon op de luidspreker staan dus kon Anke het goed verstaan, ze verstond dat Hasse haar of Jeanine gevangen moest nemen. Anke rende terug naar de boot en voer snel terug. Wat ze niet gezien had was dat de kannonen achter haar aan kwamen. Toen Anke aan wal was zag ze de kanonnen naderen. Zo snel als ze kon rende ze naar de schuilplaats. Hasse was ook op de hoogte en kwam naar buiten. Op dat moment kwam Anke aanrennen, ze stopte en zag dat de kanonnen aan de andere kant van haar kwamen staan. Ze zat vast, JW stapte op haar af en nam haar mee naar hen schuilplaats.
In de schuilplaats van Tjerk vroegen ze zich af waar iedereen was, ze liepen naar buiten maar zagen niemand. Jeanine ging proberen om Anke te bellen maar ze kreeg Hasse aan de telefoon. “jullie zijn er allemaal in getrapt, alleen Anke niet. Jammer dat zij nou alleen was”. En Hasse hing op. Tjerk wou gelijk naar hun toe gaan, maar Jeanine zei dat het haar schuld was dus dat zij haar moest gaan zoeken. Ze liep naar de schuilplaats en ging via een raam naar binnen. Ze was in de keuken en ze liep naar de gang. Opeens hoorde ze voetstappen, ze verstopte zich achter een plant en zag JW langs lopen, ze dacht dat hij naar Anke ging en liep achter hem aan. Ook Tjerk was in de schuilplaats, hij liep een deur in en zag een hele lange steile trap naar beneden lopen. Hij liep naar beneden en hoorde heel zacht een stem. “Tjerk komt me toch wel redden”. Tjerk liep stil de trap af en zag Jaromir tegen iemand staan praten. Toen hij de laatste trede af wou gaan hoorde hij een hard gepiep pieppieppieppiepiep! Jaromir kwam kijken wat er aan de hand was en Tjerk bevrijde Anke. Ze liepen door de gang toen ze Jeanine tegen kwamen. Ze liepen naar buiten en gingen we. Achter zich hoorde ze Jaromir roepen “ik krijg ze ooit nog wel!!!”