Hst 1.1 de ontdekking

Het was een heerlijke zaterdag ochtend, en de jeugd van RVL stapten heerlijk in hun roeiboten. Ook de dames en Tjerk waren ook weer van de partij. Ze roeiden heerlijk over de Linge en zagen even later de kanonnen langs de kant liggen. Ze waren bezig met een gesprek, maar nu fluisterden ze, want normaal kon heel Leerdam meegenieten. Toen de dames en Tjerk langskwamen waren ze opeens stil. Waarop Jeanine vroeg: ,,waar praten jullie over?” ze kreeg te horen dat het haar niks kon schelen en dat ze niet meer moest vragen. De dames en Tjerk werden nieuwsgierig en gingen even verderop aan de kant liggen en slopen tussen het riet door naar de kanonnen. Toen ze bij de boor van de kanonnen waren aangekomen hoorden ze Jaromir zeggen:,, die vervelende meiden ook, die bemoeien zich overal mee.” De dames en Tjerk keken elkaar aan en Tjerk zei:,, nou ja zeg!” maar hij zij dat iets te hard en Jan-Willem hoorde dat en hij keek om zich heen. De kanonnen vroegen wat hij zag en hij antwoorden:,, ik hoorde iets het klonk als Tjerk.” De dames en Tjerk hoorden dat en slopen terug naar hun roeiboot en roeiden verder.

Eenmaal aangekomen op de vereniging sprak Hasse Tjerk aan:,, waren jullie ons aan het afluisteren?” ,, nee, helemaal niet,”zei Tjerk. En hij liep weg. De andere kanonnen kwamen bij Hasse staan en vroegen of Tjerk bekend had, maar Hasse zei van niet. Ondertussen was Tjerk naar de dames toegelopen en zei wat Hasse aan hem vroeg. De dames schrokken en vroegen of hij het had gezegd, maar Tjerk zei van niet. Ze hadden niet in de gaten dat Steven even verderop stond en had het allemaal gehoord en hij liep naar de kanonnen en zei het. ,, ze moeten het wel zijn,”zei Jaromir. En ze maakten een plan om ze terug te pakken.

Een week later hing er nog steeds onweer boven de kanonnen. Eenmaal op het water zei Wiebe: ,,daar komen ze.” De dames en Tjerk kwamen aan geroeid. Jaromir sprak ze aan:,, om twaalf uur bij de Kate!” de dames en Tjerk keken elkaar aan en vroegen waarom, maar Jaromir zei dat ze moesten komen en dat ze de reden niet hoefden te weten. En ze roeiden weer verder.