Hoofdstuk 11

'Ik moet nu weer naar huis, mijn spullen worden elk jaar automatisch thuis gebracht.' zei ik en gaf een kus aan George.
'En ik moet naar Goderics end, daar staat mijn vaders huis.'
Ik rende weg, in de richting van pap, die voor Flourish & Blotts stond te wachten.
Meteen greep hij mijn arm en we verdwenen.
'Eindelijk zijn we echt thuis.' zei ik en plofte op de bank neer.
Ik deed mijn koffer open en gooide van alles recht mijn kamer in.
'Eindelijk, daar ben je, Scroei.' zei ik blij naar het muisje waar ik vroeger iedere morgen eten aan gaf.
'Heb je het leuk gehad in de kapotte koelkast?' zei ik lachend en zette het muisje in zijn kooi waar hij in en uit kon.
'Pap, ik heb met mevrouw Weasley afgesproken dat ik even bij Harry ga kijken.' stotterde ik.
'Als je maar voorzichtig doet.' zegt pap en reikt een oud soep blik aan.
Ik pakte het vast en ik stond niet meer in de zwarte woonkamer.
De lucht om me heen ging van groen, naar rood, naar blauw, en dat bleef het.
Direct rende ik naar de koperen vier op de deur en drukte op de bel.
'Hallo, is er iets, meisje?' vroeg meneer Duffeling, die open had gedaan.
'Ah, het nieuwe vriendinnetje van Dirk, nietwaar?' zei het gedaante achter hem.
'Eh, ik, ja.' besloot ik en werd naar binnen getrokken.
'Dirk, jullie kennen elkaar al.' snel transformeerde ik me in een meisje die ik onderweg vrolijk over de stoep had zien lopen.
'Alice?' vroeg een moddervette jongen die naar de tv keek.
'Ja?' zei ik beleefd.
'Wat zie je er mooi uit.' ik keek naar de roze jurk die ik aan had.
'Meneer en mevrouw Bouwmeester komen zo, wil je misschien mee eten?' vroeg mevrouw Duffeling slijmerig.
'Eh, nee hoeft niet, maar ik moet naar het toilet, mag ik?' nadat er hevig geknikt werd rende ik snel de trap op en deed de deur van de dichtstbijzijnde kamer open.
'Dobby?' fluisterde ik terwijl ik de huilende huiself optilde en hem probeerde te troosten.
'Juffrouw Bella, Dobby...' begint hij snikkend.
'Je hebt je familie verlaten.' zei ik.