004

Ik ging op de vensterbank zitten en leunde tegen mijn roze fluffy kussens aan, een verveelde zucht verliet mijn mond. Zo dode ik mijn tijd altijd naar buiten staren en wachten tot het donker werd om te gaan slapen en morgen weer te gaan werken. Zo leefde ik eigenlijk al mijn hele leven al, ik mocht nooit naar buiten toe om te kunnen spelen. Ik had een aparte kamer waar de muren geschildert waren alsof ik buiten was. En zo kon ik dan in mijn uppie spelen, ik had alles wat ik wilde hebben. En als ik het ergens niet mee eens was kreeg ik het of werd het verbeterd. Ik haatte mijn leven eigenlijk, die jonge Bill zijn leven was perfect, hij kon doen wat hij wilde en zat niet zo opgesloten als ik. En hij had ook geen lebel aan zich hangen die ik wel had, ik was toen ik klein was naar school gegaan en werd daar uitgelachen en gepest omdat ik anders was dan de rest. Sinds dien hadden mijn ouders besloten dat ik altijd alleen moest blijven, ik was nu 17 over een paar maanden zal ik 18 zijn en dan kon ik hier weg en mijn eigen leven leiden!

Ik dronk mijn thee op en zette die op het aanrecht gelijk kwam er een maiden aanlopen die het voor me schoonmaakte. Weer een verveelde zucht verliet mijn mond, ze volgden me gewoon overal als ik hier thuis was. Als het moest ook nog op de wc. Ik keek nors voor me uit, ze liet het lepeltje vallen en keek me bang aan. Ja ze wist wat er kwam. 'Jij kut! Let beter op ik zit hier voor mijn rust en wil dan ook niet gestoord worden eh!' Ze buigde. 'Sorry mevrouw, zal nooit meer voorkomen. Ik zal zo stil mogelijk zijn..' Ik knikte en wuivde haar weg. Ik wilde helemaal niet zo gemeen doen, maar ik kon niet anders. Als ik oepens aardig ging doen en laten zien wie ik werkelijk van binnen was zal ik weer zo vernedert en gepest worden zoals vroeger, en dat wilde ik totaal niet! Ik verliet de woontkamer en liep rechtsstreek naar mijn kamer toe, waar niemand me in de gaten hield. Ik plofte op mijn hemelbed neer en staarde naar het plafond wat haatte ik deze kamer, alles zo duur! Ik hoorde mijn BB afgaan. Oh nu pas hebben ze mij nodig?

Ik bekeek wie me stoorde, toen ik op het schermpje keek zag ik dat iemand me toevoegde op msn, dit was nogwel mijn prive msn. Ik voegde die persoon toe zijn naam was BKM, hmm interesant en hij/zij begon gelijk tegen me te praten.

BKM zegt: Hey
Mimi zegt: Hi, how is life?
BKM zegt: Ja best wel chil hoor, bij jou?
Mimi zegt: Ja prima verveel me alleen heel erg, er is hier niets te doen.
BKM zegt: Zin om anders af te spreken?
Mimi zegt: Yeah sure waarom ook niet, waar dan?
BKM zegt: Parkje?
Mimi zegt: Euhm.. ja is goed hoelaat? nu meteen?
BKM zegt: Ja nu ik loop er al naar toe.
Mimi zegt: Oke totzo ben pleite nu xx
BKM zegt: Yeah see ya! ^^

Ik rende naar mijn kleding kast toe en trok een normale skinny jeans aan met een wijde grijze shirt met niets erop, daar deed ik een dunne zwart riempje bij. Deed zwarte balarina's aan en pakte mijn zwarte Chanel tas erbij en liep naar beneden toe. Pakte een flesje water uit de koelkast en stopte die in mijn tas en pakte toen nog mijn leren zwarte jasje en vertrok toen het huis, het was prachtig weer dus besloot te voet te gaan. Na een kwartiertje lopen hoorde ik mijn BB afgaan ik keek op het schermpje en het was BKM.

BKM zegt: Ben je er al bijna?
Mimi zegt: Ja ben onderweg ben te voet!
BKM zegt: Oke.

En het gesprek sloot zich en ik was in het park aangekomen en zag paar mensen maar oh god wie was die BKM? Ik keek rond om te kijken of iemand bij die naam paste maar ik gaf het op, toen ik plots een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en zag..