- 020.

Louis Tomlinson.
'Ik euh,' ik zag hoe Amber opsprong en keek even naar haar mobiel, die ze stevig tussen haar vingers had geklemd. Het schermpje was opgelicht en ik kon nog net zien dat ze een smsje had geopend. Meteen gingen er een aantal belletjes ringen, maar ik er trok me er niks van aan. Ze had een vriend en ik zou nooit meer worden dan alleen haar beste vriend. En ik moest leren leven met het feit dat het pijn zou doen. Pijn zou doen om haar met iemand anders te zien. 'ik moet gaan, ik heb de douche aan laten staan met mijn stomme hoofd. Ik was er even niet bij! Harry bedankt voor het eten, het was fantastisch! Tot snel, ik spreek je nog, Lou!'
Voor ik het wist, was ze de keuken al uit gestormd en ik negeerde de vragende blikken van de jongens.
'Is dat een normale Amber-streek?' vroeg Niall nu. 'Dat ze zomaar wegloopt met een flauw excuus?'
Ik schudde mijn hoofd. Het kon me niets schelen eigenlijk. Ze was weer weg, waarschijnlijk ging ze straks ook weer naar haar vriendje toe. Een steek ging door mijn lichaam heen. Ik moest echt afleiding gaan zoeken. Dit sloopte me, ik kon het niet aanzien dat ze gelukkig was met iemand anders.
Ik zat zo erg medelijden met mezelf te hebben dat ik niet doorhad dat Harry en Liam elkaar even aankeken. Alleen hun blikken maakte bekend dat ze iets van plan waren.
'Willen jullie stoppen met elkaar praktisch uit te kleden door middel van oogcontact? Het is behoorlijk hinderlijk, Niall en ik proberen gewoon een beetje te eten, ja.' mompelde Zayn droog.
'Louis, word wakker. Er klopt iets niet hier.' mompelde Harry, toen stug. Hij probeerde oogcontact met me te zoeken, maar het lukte niet. Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, dat er iets niet klopt, heb je goed gezien. Ze hoort hier te zijn.' ik stond op. Ik was hier eigenlijk wel een beetje klaar mee. Ik zuchtte, pakte mijn bord en bestek vast en bracht het naar de keuken. Ik ging op zoek naar een nieuwe afleiding, want dit ging zo niet werken. Ik kon niet zo doorgaan. 'Zullen we maar weer eens een liedje gaan schrijven? Of fans gaan verrassen. Er is vast wel iemand in de buurt die ons zou willen zien.'

“We komen onverwachts naar het park @ my hometown, Doncaster. Come find us there x!”
Nonchalant hingen we rond in het park, terwijl zich inmiddels al een grote groep fans had ontwikkeld. We namen rustig de tijd om met iedereen te praten, te knuffelen of even een fotootje te laten schieten. De fans waren onder de indruk dat we opeens, zonder politie, waren op komen dagen en ik wist ook bijna wel zeker dat het management hier niet blij mee zou zijn.
Het kon me echter geen reet schelen. Het was de ideale afleiding. Een klein meisje kwam op me afgelopen. Niet veel verderop stond een jonge moeder, die vertederd toe keek hoe haar kleine dochter met lef op me afstapte. Ik zakte door mijn knieen en kwam zo op oog hoogte met haar.
'I love you, Louis.' mompelde ze zachtjes, voor ze haar kleine armpjes om me heen sloeg en een natte zoen op mijn wang drukte. Ik hoorde hoe de jongens even vertederd toekeken en ik glimlachte even naar de moeder, die nu in speed-motion schoot om haar camera tevoorschijn te halen. Snel nam ze een paar foto's en probeerde het kleine meisje toen weer mee te krijgen. Dit lukte echter niet, want ze hing nog steeds om mijn nek en maakte geen aanstalten om weg te lopen. Haar moeder probeerde haar los te krijgen maar het werkte niet. Ze keek me even schuldig aan, maar ik wuifde het weg.
'Amber, lieverd, we moeten echt gaan. Opa en oma wachten op je.' mompelde de moeder nu en ik voelde een steek door mijn hart gaan. Amber, ik miste haar nog altijd zo. Ik maakte het meisje langzaam los, drukte een zachte kus op haar kruin en duwde haar voorzichtig richting haar moeder.
'Dankjewel Louis, ze is grootste kleine fan.' mompelde haar moeder dankbaar, voordat ze het kleine meisje op haar arm tilde en toen met stevige pas weg wandelde. Harry stootte me even aan.
'Iets met die naam maakt het allemaal even wat aparter, he?' vroeg hij en ik knikte. Hij had geen idee.

Ik ben niet eerlijk geweest, en dat weet ik.
Maar eergister was ik behoorlijk ziek en gistermiddag is dat teruggekomen. ik had barstende koppijn en ben toen vroeg naar bed gegaan. Nu voel ik me nog steeds niet goed, maar ik ben de hele dag vrij en zal de hele dag werken aan deze story. Inmiddels heb ik al geschreven tot 30, en ik hoop dat er nog veel bij komen vandaag <3. x