Chapter Twenty-One - Kidnapped

Rosa.
We liepen met z’n allen naar het restaurant toe waar we zouden gaan eten. Gelukkig was het beneden in het hotel en hoefden we niet over straat. Buiten hoorde ik al meisjes gillen. Ik beet op mijn lip en ging aan een tafeltje zitten. We bestelden allemaal wat eten en ik bedacht me ineens dat ik ook nog mars had. Ik keek even naar Niall en glimlachte. ‘Ik heb zo nog een mars voor je.’ Ik grinnikte en zag dat hij vrolijk op keek. Het eten werd bij ons op tafel neer gezet en we begonnen te eten. Het was altijd heel gezellig met de jongens. Ik was ze dankbaar, dankbaar dat ik met ze op tour mee mocht en dankbaar dat ze zoals broers voor me waren. Ik kon ze bijna alles vertellen. Vooral tegen Louis. Louis was gewoon echt zo’n grappenmaker maar als hij serieus was kon je zo goed met hem praten. Ik glimlachte en keek naar ze. Ik miste mijn beste vriendin best erg. Normaal was zij degene met wie ik kon praten. Nu moest ik het aan niemand vertellen of aan Louis. Louis was bijna een broer voor me. Ik keek naar ze en we hadden het gezellig. Ik werd gesmst. Ik las het smsje en ik beet op mijn lip. “jongens ik moet al gaan.’ Ik stond op en pakte mijn tas. ‘Wat ? Wat ga je doen?’ Ik keek naar Niall en glimlachte. ‘Noëlle is ziek geworden.’ Ik zei ze gedag en liep snel naar buiten. Ik liep buiten de trap af en stapte in een taxi. Ik zei waar ik heen moest en glimlachte. Ik was blij dat er gelijk een taxi stond. Ik schrok toen ik iemand naast me zag. Ik had die man ook al gezien in het centrum. Hij was degene die mij was gevolg. Ik wist het zeker. Ik wist dat dit niet goed was. ‘ Je gaat vanavond maar niet optreden. Laat je zielige dansgroep en je vriend maar zitten.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Wie bent u?’ Ik was ergens bang maar liet het niet merken. De man liet de taxi stoppen en stapte uit. Hij hield de deur voor me open en ik stapte uit. ‘Wat wilt u van mij?’Hij zei niets. Ik kon nu twee dingen doen. Wegrennen of gewoon hier blijven. Ik stopte mijn mobiel ongemerkt in mijn Bh. Ik liep maar gewoon met die man mee een klein hotelletje binnen. Het was er klein en vies. Ik was het niet gewend. Ik beet op mijn lip. Wat moest mijn danscoach wel niet denken. Ik liep de kamer in en de man deed de deur weer dicht. Ik was nu alleen in de kamer. De man had net mijn broekzakken gecontroleerd en ik pakte mijn mobiel. ‘Shit geen bereik.’ Ik zag dat het al half 7 was. Over een half uur moet ik op het podium staan. Hoe moest ik dit ooit halen. Ik voelde een traan over mijn wang lopen. Als ik niet eerder naar de zaal moest was dit nooit gebeurd. Waarom was ik ook zo dom. Waarschijnlijk was het gewoon een list geweest van die man. Ik liep naar het raam toe. Ik kon er niet uitspringen want dan was ik dood. Ik ging in het raam zitten en stak mijn mobiel naar buiten. Ik had daar wel bereik. Ik stuurde snel een smsje naar Niall. ‘Schat maak je geen zorgen het is goed met mij. Ga maar optreden zonder mij xx ‘

Niall.
Er klopte iets niet. Wij waren een half uur later dan Rosa vertrokken maar Rosa was nergens te bekennen. Noëlle was er gewoon, ze was helemaal niet ziek. Ik liep nerveus heen en weer. Rosa waar ben je. Ik maakte me zorgen, zo was er iets mis met haar. ‘Niall kalm aan, Ze kan zichzelf wel redden.’ Louis sprak met een zachte stem en keek me aan. Ik schudde mijn hoofd. ‘nee dat kan ze niet.’ Ik hoorde dat we ons moesten omkleden. Ik liep naar mijn kleedkamer en kleedde me om. We kregen onze oortjes gelijk en we moesten al vast klaar gaan staan. Ik wilde gewoon niet zonder Rosa op treden. ‘Ik maak me zorgen Lou.’ Ik keek naar Louis en hij schudde zijn hoofd. ‘Concentreer je nu op het concert. Daarna gaan we Rosa zoeken.’ Ik zag mijn mobiel op het kastje een lichtje geven. Ik pakte mijn mobiel en las het smsje. Het was van Rosa. Ik haalde adem en stuurde terug. ‘Waar ben je? We moeten zo optreden ik kan het niet zonder je.’ Ik keek naar Louis en liep terug met mijn mobiel in mijn broekzak. ‘Niall je mag je mobiel niet mee het podium opnemen!’ Louis klonk streng maar toch aardig. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik wil weten waar ze is!’ Ik voelde me niet goed. Wat was er aan de hand. Ik wilde wel optreden want ik wilde de fans niet teleurstellen. ‘Niall Focus!’ Ik voelde Liams en Louis hand op mijn schouder. ‘ je moet focussen. Leg je mobiel terug en focus.’ Ik aarzelde en legde toen mijn mobiel op het kastje. Ik slikte en ging klaar staan. Gelukkig had ik niet veel solo’s vanavond. Nog maar 15 minuten en dan zouden we beginnen. Rosa was nog steeds nergens te bekennen. Onze manager was al bezig met mensen bellen en Wij stonden al bijna klaar. Ik nam nog snel een slokje water. Ik kon mijn gedachten er gewoon niet bijhouden.