Alone [01]

ze begon langzaam te lopen. alweer. haar voeten liepen al dagen lang over de bosbodem waar een deken van mos en blaadjes overheen lag. dagen, weken of maanden, ze wist niet hoelang al. maar de tijd merkte ze niet. ze was als in trance.
ze had een doel, een doel wat duidelijk was maar toch ook vaag. ze zocht gezelschap, soortgenoten, andere zoals zij.
ze was anders.
ze strekte haar stijve rug uit, het was net nacht. haar tijd van de dag. haar dagelijkse ritme bestond uit slapen overdag en 's nachts zoeken. zoeken naar bestaan, gezelschap en eten. het tweede was niet moeilijk maar het eerste leek met de dag meer onmogelijk te worden.
het langzame lopen ging al snel over in rennen, ze stoof moeiteloos tussen de bomen door zodra haar spieren wakker werden.
er waren meer zoals ik
mensen of dieren, mensen of dieren, waar is iedereen?
er moeten meer zoals ik zijn
ze rook opeens een hert..
iemand..
ze overviel het hert en zette zonder al te veel inspanning haar scherpe tanden in het beest, het zachte vlees was haar voedsel
er was een weerwolf die mij beet, ik kan de enige niet zijn