*23

Het was, zoals wel vaken in Bearvalley, een regenachtige dat. Ik had me vanochtend met moeite uit bed gehezen. Ik was vet moe, want ik had weereens last gehad van nachtmerries. Steeds dezelfde... En nu zat ik op school onder het 1e lesuur. Geschiedenis, het perfecte vak om de dag mee te beginnen. Dan viel je namelijk zo weer in slaap. De leraar was bezig met het saaiste deel van zijn verhaal en ik was aan het tekenen in mijn schrift. Er werd op de deur geklopt en de leraar stopte eindelijk met z'n gezwets. De deur ging open en de directeur van de school kwam binnen met achter hem een verlegen kijkend meisje. "Mag ik even jullie aandacht?" vroeg de directeur aan de klas en hij stak zijn handen in de lucht, zodat iedereen stil werd. "Alles beter dan het gezeik van die geschiedenisdude." dacht ik. "Dit is Gabriëla Rodrigues, ze komt hier op school. Ik hoop dat jullie een beetje aardig voor haar zijn en haar helpen de weg te vinden enzo." vervolgde de directeur. Hij had zijn hand op de schouder van het nieuwe meisje gelegd. Het meisje leek er niet echt blij mee. Ze keek nameljk heel chagrijnig. Haar ogen dwaalden door de klas, alsof ze iemand zocht. Haar blik bleef op mijn gezicht hangen. Ik draaide mijn hoofd weg, want ik vond het niet fijn als mensen naar me keken. Zij draaide haar hoofd ook weg. de directeir schudde Gabriëla's hand en liep het lokaal uit. "Welkom Gabriëla"zei de geschiedenisleraar. "OOk namens de hele klas. En nu moeten we even een plek voor je zoeken."Hij keek de klas rond, op zoek naar een lege plek. De enige plek die over was, was naast mij. Ik zat elke les alleen, maar ik vond het niet erg. Ik was liever alleen. "Aha, naast Naomi is nog een plekje."Hij wees naar mij. "Goh, komt u er nu pas achter dat i altijd alleen zit." zei ik brutaal. Hij negeerde me, maar Gabriëla keek me weer aan. Dit keer nieuwschierig. Ze pakte haar tas en plofte op de stoel naast mij."Hoi, ik ben Gabriëla." zei ze en ze stak haar hand uit. Ik negeerde haar. Ik had geen zin om met haar te praten. Ze trok haar hand terug en begon ook te tekenen. Ik keek in haar schrift en het viel me op dat ze vet goed kon tekenen. De bel ging en iedereen stond op. Ik propte mijn boeken in mijn rugzak en liep snel het lokaal uit, voordat Gabriëla iets kon zeggen. Ik haastte me naar de volgende les: Wiskunde Nog zo'n leuk vak.

Toen het eindelijk pauze was, dacht ik dat ik alleen zou zijn, maar nee hoor...Gabriëla was me achterna gelopen. Ze ging naast me zitten en begon stilletjes te eten. Na een tijdje begon ze te praten."Waarom doe je zo bot en negeer je me?" vroeg ze. "Omdat ik de meeste mensen negeer en omdat ik liever alleen zit."antwoordde ik met tegenzin. "Aha, nou sorry dat ik nu naast je zit." zei ze spottend en ze liep weg. Ik besefte me dat ik best wel lullig had gedaan. "nee wacht!" riep ik naar haar. "je mag wel blijven zitten, hoor." Gabriëla keek me verbaast aan, maar liep wel naar me toe. "Sorry dat ik zo doe, maar ik ben het niet gewend dat mensen aardig tegen me doen. Als er al eens iemand tegen me praat, is het meestal om me te beledigen en te pesten." zei ik naar waarheid. Ik werd heel veel gepest. Gabriëla knikte begrijpelijk. "Ik werd ook heel erg gepest." zei ze verdrietig. "Sterker nog, ik ben weggepest." Ik keek haar medelijdend aan. "Hoezo ben je weggepest?" "nou, iedereen pestte me vanwege mijn droom." Ik keek haar niet-begrijpend aan. "Wat is..." Ik werd onderbroken door de bel. We stonden op en liepen naar de volgende les. Natuurkunde... het leek wel alsof we vandaag alleen maar saaie vakken hadden.