|1|

Mijn jeugd was de leukste tijd van mijn leven, als ik er aan denk. Twee vrolijke ouders, die alles voor me deden, me troosten met me speelden ook al hadden ze het druk. En met mijn zeven jaar oudere broer beleefde ik ook altijd veel, als hij er was in de vakanties.
Will zat op Hogwarts, een school voor Hekserij en Hocus-Pocus, ik zag hem daardoor vroeger nooit. En toen ik aan mijn eerste jaar begon was hij al weg, dus zag ik hem ook weinig.
Ik herinner mijn eerste dag op Hogwarts nog goed. Totaal onverwacht kwam ik bij Gryffindor, ik ben helemaal niet moedig, eerder bang. Ik las veel boeken en leerde veel. Daardoor had ik eerder Ravenclaw bedacht, maar de sorteerhoed dacht er anders over.
Ook al vond ik het raar, mijn ouders waren er blij mee. En als ik hun gelukkig maakte dan was ik ook gelukkig.
Ik was veel omgegaan met Hermione Granger, ze was mijn enige echt vriendin in hetzelfde jaar, ik sloot mezelf meer buiten dan dat ik in de groep wou. Maar hoe meer Hermione met Harry Potter en Ron Weasley omging, hoe meer ze mij erbij probeerde te betrekken, wat Ron niet altijd leuk vond.
En ook al had ik niet veel vrienden, mijn eerste jaar vond ik geweldig, tot het begin van de vakantie, dat was de laatste dag dat ik nog oprecht glimlachte, daarna nooit meer.

Met een grote glimlach wachtte ik op mijn broer, hij zou me komen op halen vanuit perron 9 3/4.
Het eerste jaar was werkelijk geweldig geweest, ik had niet gedacht dat het zo leuk zou worden. Alles fascineerde me, ook al was ik ermee op gegroeid.
In een flits stond Will voor me en keek me glimlachend aan. Hij bukte en omhelsde me.
'Heb je plezier gemaakt Mary?' Hij streek het haar uit mijn gezicht en drukte een kus op mijn voorhoofd.
Vrolijk knikte ik en Will ging weer rechtop staan.
Hij nam het karretje van mij over en pakte mijn hand. In een tel stonden we voor het grote huis, ons thuis.
'Het karretje?' vroeg ik aan Will.
'Breng ik straks wel terug.' antwoorde hij met een knipoog.
Ik giechelde zacht en haalde Mouse uit zijn reismandje.
Mouse was mijn poesje van net iets ouder dan een jaar. Ook al was ze geen kitten meer, ze was toch nog erg klein.
'Ik zet je spullen even binnen en dan ga ik weer.'
Ik knikte, ik vroeg nooit waarheen, dan kreeg ik een verhaal over zijn werk wat ik niet echt begreep.
Met Mouse in mijn armen naar binnen, mijn ouders waren nu nog niet thuis, maar over een paar uur zouden ze me uithoren over het hele jaar, en dat vind ik niet erg.