Hst 13

Anke, Jeanine en Jaromir hadden de spullen op tafel gelegd.
‘Is dit het echte bewijs?’ vroeg Anke
‘Tuurlijk!’ zeiden Jeanine en Jaromir in koor.
Ze maakten zich klaar voor het bezoek van Willem Blokstra.
‘Is die champagne niet een beetje overdreven?’ vroeg een stem uit het niets.
Ze draaide zich om en schrokken zich dood. Ze zagen een groot zwart gedaante staan.
‘Jeroen, doe dat nooit meer!’ riepen ze met z’n drieën tegelijk.
Terwijl ze met zijn alle een klein mening verschil hadden kwam Willem Blokstra binnen.
Ze keken op en zagen hem staan.
‘Eh…hallo’ zei Jaromir.
‘Hoi, ik kom naar het bewijs kijken’ zei Willem.
‘Oh ja, komt u maar mee’ zei Anke.
‘Zeg maar je’ zei Willem.
‘Oke, kom je maar mee’ zei Anke.
Ze moesten lachen.
Anke leidde Willem naar de bewijsstukken die op de tafel lagen.
Jeanine pakte de kistjes en liet ze aan Willem zien.
‘En welk nut van bewijs zit hieraan?’ vroeg Willem.
‘Nou, deze vonden we in het kantoor van meneer Janssen’ zei Jeanine.
‘Ik ben al zo vaak in meneer Janssen’s office geweest’ zei Willem ‘en ik heb daar nog nooit dit antieke kistje gezien’
‘Dat komt omdat het in een geheime kamer lag, samen met de andere spullen’ zei Jeanine.
Willem keek haar niet gelovig aan.
‘Toch is het zo’ zei Jeanine.
‘Sorry, maar geloven doe ik het nog niet’ zei Willem.
‘En als u dit ziet?’ vroeg Jaromir. Hij liet het mes, het pistool en de krantenstukken zien.
Willem keek ernaar.
‘Dit zijn antieke spullen’ zei Willem ‘Veel geld waard’
‘En hiermee zij uw ouders vermoord’ zei Jaromir.
Zijn ogen werden groot.
‘Dat kan niet, mijn ouders hebben een auto-ongeluk gehad’ zei Willem.
‘Dat is een dekmantel’ zei Jaromir ‘Heeft u de auto gezien?’
‘Nee’ zei Willem ‘Dat wou ik niet’
‘En het dagboek’ zei Anke ‘Wat denkt u van het laatste bericht?’
‘Ik weet niet’ zei Willem.
‘We laten u de geheime kamer zien’ zei Jaromir.
‘Dan geloofd u ons vast wel’ zei Jeanine.
‘Dat doen jullie niet!’ zei Jeroen ‘Dat is privéschending’
‘Je klinkt al net als Yvette’ zei Jaromir.
‘Hey mensen’ riep iemand. Wat leuk! Het is Wiebe.
‘Hey aap’ zei Jeroen.
‘Hey breedlijf’ zei Wiebe. Jeroen keek hem aan.
‘Ren al weg’ zei Wiebe op weg naar de kleedkamers.
‘Goed idee’ riep Jeroen hem na.
Langzaam kwam de rest van de jeugdleden binnen druppelen.
Willem nam afscheid en de jonge jeugdige roeiers moesten gaan roeien.
Later toen alle boten droog en wel weer op de kant waren en de meeste leden weer naar huis waren. Pakte Anke en Jeanine de telefoon en belde meneer Blokstra op terwijl Wiebe, Lieuwe, Michiel H, Ruurd, Lars en Jaromir probeerde mee te luisteren.
‘Met Blokstra’ zei een stem van de andere kant.
Na een lang gesprek, maakte ze een afspraak en gingen ze met z’n alle naar het huis van Blokstra.

‘Het is deze straat’ zei Anke.
‘Nee, de volgende’ zei Jaromir.
‘Echt niet’ zei Jeanine ‘Anke heeft gelijk’
‘Nenenee, het is de volgende’ zei Jaromir.
‘Best, maar als het weer zo is als de vorige keer, krijgen Anke en ik een Milka reep van jou’ zei Jeanine.
‘Best, maar als ik gelijk heb krijg ik een reep van jullie’ zei Jaromir.
‘En ik ook’ zeiden de andere.
‘Dat is veel geld’ zei Jaromir.
‘Nou, nee’ zeiden Anke en Jeanine tegelijk.
Ze reden de straat in.
‘En?’ zei Anke.
‘Kom maar op met die Milka’ zei Jeanine.
‘Urg’ mompelde Jaromir.
Ze reden terug en nu de goede straat in.
Ze stopte voor het huis van Blokstra en ze belden aan. Even later werd er open gedaan.
‘Hey’ zei Willem ‘Zullen we meteen gaan?’
‘Is goed’ zeiden ze in koor.
En ze gingen met z’n alle naar de glasfabriek.
Als eerst gingen ze naar de kantine.
‘Is meneer Janssen er?’ vroeg Willem aan een paar medewerkers.
‘Ehm, als het goed is wel’ zei iemand.
Ze liepen naar het kantoor toe en klopte aan.
‘Binnen’
‘Hallo, Willem’ zei Janssen ‘Jou heb ik een tijd niet gezien’
‘Hallo’ zei Willem ‘Daar heb je gelijk in’
‘En wat kan ik voor jullie doen?’ vroeg Janssen.
‘Nou, we wouden u wat vragen’ zei Wiebe.
‘Oke, maar willen jullie eerst wat te drinken?’ vroeg Janssen.
‘Lekker’ zeiden ze allemaal tegelijk.
En Janssen liep weg om wat drinken te halen.
‘Dit is onze kans’ zei Anke.
‘Hasse sloeg hier ongeveer tegen de muur’ zei Wiebe.
Hij liep erheen en sloeg tegen de muur. Even later was de doorgang naar de geheime kamer open.
‘Geloofd u ons nu wel?’ vroeg Jeanine aan Willem.
‘Nou, nog niet echt’ zei Willem.
Anke, Lieuwe, Wiebe en Michiel H liepen de geheime kamer in.
‘Hier lagen de spullen op’ zei Lieuwe. En hij wees de kast aan.
‘Wat is hier aan de hand!?’ riep een stem.
Het was Janssen met een dienblad drinken.
Ze waren gesnapt.
‘Snel verstop je in de geheime kamer’ zei Jeanine zacht tegen Anke, Michiel H, Lieuwe en Wiebe.
‘En dan?’ vroeg Wiebe fluisterend.
‘We komen jullie halen’ zei Jeanine.
‘Meekomen jullie!!’ zei Janssen.