Hst 8

Zoals vaker was, waren Anke en Jeanine vroeg op de roei. Ze waren weer bezig met een verhaal, waar niemand iets vanaf mocht weten. Ze hoorde een deur opengaan.
‘Ehm, hallo’ zei Anke.
‘Hallo, ehm ik denk dat een van jullie deze sleutels is verloren, toen jullie bij mij op bezoek kwamen’ zei de man. Nu zag Jeanine pas dat het meneer Janssen was. Hij hield een bos met sleutels vast.
‘Hey, dat zijn mijn sleutels!’ zei Wiebe ‘Ik was ze al kwijt’
Hij kwam verder binnen gelopen en pakte zijn sleutelbos.
‘Jouw sleutels? Jij was er niet bij?’ zei meneer Janssen. Ze keken elkaar geschrokken aan.
‘Ehm, we hadden zij fiets geleend, en waren ze kwijt geraakt’ zei Jeanine snel.
Hij keek haar ongeloofwaardig aan, maar draaide zich toch om en zei gedag.
‘Wie was dat?’ vroegen Anke en Wiebe tegelijk.
‘Meneer Janssen’ zei Jeanine ‘De directeur van de glasfabriek’
Ze keken haar met grote ogen aan.
‘Echt!?’ vroeg Wiebe.
Jeanine knikte.
‘Zou hij het doorhebben?’ vroeg Anke aan Wiebe.
‘Ik weet niet, het zag er wel stoffig uit, dus waarschijnlijk komt hij er niet vaak, zullen we naar de spullen kijken’ zei Wiebe.
‘Waar hebben jullie het over?’ vroeg Jeanine.
‘Over onze excursie, we hebben dingen meegenomen, misschien dat hat ons helpt’ zei Anke.
‘Oke’ en ze liepen naar beneden.
‘Waarom hebben jullie het hier in de boot gelegd?’ vroeg Jeanine.
‘Mijn sleutels lagen nog in de fabriek’ zei Wiebe.
‘Maar hoe komen jullie dan alsnog hier?’ vroeg Jeanine.
‘Lieuwe is dun genoeg, we hebben hem door het hek geduwd’ zei Anke.
Ze moesten lachen.
‘Kom we nemen het mee naar boven, maar de coaches mogen hier niks van weten’ zei Wiebe.
Ze brachten de spullen naar de dameskleedkamer.
‘Wat hebben dat mes en dat pistool er eigenlijk mee te maken?’ vroeg Jeanine.
‘Ik heb geen idee’ zei Wiebe ‘Maar laten we maar naar de bar gaan’
‘Is dit goed verstopt dan?’ vroeg Anke
‘Onder jullie jassen kijken ze heus niet!’ zei Wiebe
‘Oke’ en ze liepen richting de bar.
Al snel was bijna alle jeugd er en kon er worden geroeid.

Na ongeveer anderhalf uur, werd er al weer aangelegd aan het vlot.
De kanonnen legde als eerste aan, waardoor ze snel mee konden helpen met de andere boten.
Want wat zijn het toch leuke krachtpatsers. Maar toen de meiden hadden aangelegd kwam Meike hysterisch aangerend.
‘Hoi’ zei Iris vrolijk.
‘Wat moeten die spullen in de dameskleedkamer?’ vroeg ze boos.
‘Waar heb je het over?’ vroeg Wietske.
‘Dat mes en pistool’ zei Meike.
‘Wat!?’ zei Atie.
‘Dat vroeg ik me ook al af’ zei Meike. Ze werd steeds kwader.
‘Wie van jullie heeft dat op zijn geweten staan?’
Anke en Jeanine keken elkaar aan.
‘Jullie twee misschien?’ vroeg Meike.
‘Ehm, we weten ervan, maar we zijn niet de enige’ zei Anke.
‘Wie dan nog meer?’
‘Dat ik weet Wiebe, maar er zijn meer’ zei Jeanine.
‘Meekomen allemaal!’ zei Meike.
‘En de boot dan?’ vroeg Atie.
‘Oja, opruimen en dan naar boven!’ zei Mieke.
Snel ruimde ze de boot op en zoals gezegd gingen ze naar boven.
Meike had alle spullen uit de meiden kleedkamer gepakt, ook het kistje dat ze al hadden stond erbij, en alles was op de grote tafel gezet’.
‘Wie zijn voor die wapens enzo. verantwoordelijk?’ vroeg Rien.
Langzaam kwam de rest van de jeugd ook naar boven en kwamen ze rond de grote tafel staan.
‘En?’ vroeg Rien.
Hasse stapte naar voren. ‘Ehm, we hebben vorige zaterdagavond het kantoor van de directeur van de glasfabriek doorzocht: en dit is wat wij vonden, wat met het kistje te maken zou kunnen hebben’
‘Inderdaad, want beide kistjes hebben het logo van de glasfabriek erop staan’ zei Erwin.
Ze keken allemaal naar Erwin met de kistjes.
‘En die sleutel? Van welke is die?’ vroeg Jowi.
‘Geen idee’ zei Anke ‘proberen?’
Iris pakte de sleutel en probeerde bij het nieuwe kistje of hij paste. Na wat prutsen.
Klik… hij was open.
‘Yes!’ riep iedereen.
‘Maak open’ zeiden een aantal.
Langzaam maakte Iris hem open. Iedereen boog zich naar voren om als eerste te zien wat erin zat.
Iris had hem helemaal opengeslagen.
‘Wat is het?’ vroeg Wessel.
‘Een sleutel’ zei Iris.
‘Nog een?’ zei Lucas.
‘Blijkbaar!’ zei Bart.
‘Zou die van het ander kistje zijn?’ vroeg Lisanne.
‘Misschien’ zei Simon.
Jaromir, die naast Iris stond, pakte het sleuteltje uit het ene kistje en probeerde in het andere sleutelgat te prutsen.
‘Lukt het?’ vroeg Tjerk.
‘Bijna, denk dat er wat troep inzit’ zei Jaromir.
‘Haarspeld nodig?’ zei Anke.
Ze moesten lachen.
‘Als ik al die troep ermee uitkrijg, graag!’ zei Jaromir.
‘Dan mag je hem niet!’ zei Anke.
‘Gaan we zo doen?’ vroeg Jaromir.
‘Tuurlijk’ zei Anke.
‘Wat heb jij tegen ons?’ vroeg Wiebe.
‘Ikke? Niks’ zei Anke.
‘Oke, terug op het kistje jongens’ zei Jeroen.
‘Krijg je hem nou open of niet?’ vroeg Frits.
‘Nee!’ zei Jaromir ‘Het zit vol met troep’
Frits pakte het kistje en zette hem op de grond, hij deed zijn been naar achteren en…
‘NEE!!’ riepen Hasse, Wiebe en Jaromir.