Hoofdstuk 10

'Je moet het alleen vasthouden.' zei Lucius en drukte het boekje nog verder mijn handen in.
'Maar ik moet toch een bezem besturen?' vroeg ik brutaal.
'Jij gaat bij Draco.' zei Lucius.
Boos liep ik naar de bezem waar Malfoy opzat.
'We hebben niks, Malfoy, nier eens het kleinste stukje vriendschap.' zei ik sluw en klom achterop.
De hele weg was er niks te doen, behalve dan ongeïnteresseerd roepen 'Aha, oh, ik ben het daar helemaal mee eens.' en muziek luisteren.
Toen we er waren zei Lucius eerst 'We gaan even naar de Verdonkere Maansteeg, om even met Odius te praten, Bella, ga je mee?'
We liepen met z'n drieën naar de steeg en gingen een bepaalde winkel binnen.
'Ah, Odius.' zei Lucius.
Een man met grijs haar kwam tevoorschijn achter een toonbank.
'Ah, Lucius Malfoy.'
'Wat is dat?' vroeg Malfoy en wees op een hand met een kaars erop, dat in de etalage lag.
'Uw zoon heeft wel smaak, meneer, als je deze kaars aansteekt, dan geeft hij alleen licht aan de eigenaar, handig voor plunderaars en dieven.' zei meneer Odius.
'Hopelijk schopt mijn zoon het verder dan een dief of een plunderaar.' zei Lucius.
'Nee, meneer, dat bedoelde ik niet...'
'Laten we zaken doen, Odius.' zei Lucius.
'Wat wilt u kopen?' vroeg meneer Odius.
Vanaf toen volgde ik het niet meer, ik concentreerde me op een grote zwarte kast die in de hoek van de winkel stond.
Ik liep erop af en bekeek hem, ik zag iets bewegen.
Toen reikte ik naar de deurknop...
'Bella, Draco, komen jullie.' suf zette ik mijn Ipod weer aan en begon te neuriën.
'A miracle looking in my life.
A mirrorball showing me all this faces
A miracle looking in my life, after all.'
Toen botste ik tegen iemand aan.
'Ik kan verdorie niks zien door die idiote bril van Percy.' riep George.
'George!' riep ik blij.