003. I'm gonna make you love me

'Echt? You're kidding, nee, echt?' vraag ik voor de zekerheid na. 'Ja duh! Waarom zal ik over dit geweldige nieuws liegen? Dit is serieus, we kunnen 's avonds leuke boys spotten, want.. We hebben uitzicht over het strand!' Danice was nog blijer, en vertelde alles in kleuren en geuren. Ik kon het niet geloven, en stond met tranen te dansen met Danice. Van geluk, blijdschap, en vriendschap. Zonder verder nog woorden te zeggen, gingen Danice en ik verder met mijn koffer, en knuffelde ze me, toen mijn hele kamer leeg was, er lag alleen een veldbedje, en een stapeltje brieven van vrienden die me zouden missen. Ik pakte mijn koffer op, en Danice tilde een paar verhuisdoos. Samen liepen we naar beneden, grinnikend en struikelend over sommige kledingstukken van Victor. Toen we benedeen waren, renden we met een snelle vaart naar de zit zakken, midden in de kamer. Daar ploften we op de zakken neer, en legden de dozen en koffer naast ons neer. 'Wat zijn we weer lekker bezig, dames.' zegt mijn vader geïrriteerd nadat hij de dozen aan de kant drukte. 'Hey ja! Pap, Gina heeft zonet zomaar mij geschopt, triest he?' Mijn vader gelooft het blijkbaar ook nog en zegt: 'Jonge dame, je weet dat we het..' Ik zucht, 'Dat we het erover gehad hebben, maar dat deed ik niet eens?' Waarom begrijpt niemand mij, ja, alleen mam en Danice.