028~

Georg bleef voet bij stuk houden en zeggen dat Tom meer dan mijn beste vriend was. Ik hield ook voet bij stuk door te zeggen dat Georg niet wist waarover hij bezig was. Ons meningsverschil liep al snel uit tot een ruzie, waarbij ik het vooral was die riep. Het werd zo erg dat ik op een gegeven moment de kleren die ik vast had op de grond gooide en weg liep. Georg deed niets om me tegen te houden, en terwijl ik door de kamer liep zag ik Gustav, die verbaast naar Georg, die uit de kamer kwam, zat te kijken. Tom was er ook, hij stak zijn hand naar me uit en het leek erop dat hij iets wou zeggen, maar in mijn boze bui waren Tom en Georg nu net diegene die ik niet wou zien. Ik liep de gang op en op het moment dat ik de lift in wou lopen, liep ik Bill tegen het lijf. Hij leek verbaasd om me zo te zien, maar in plaats van naar de kamer te gaan, bleef hij in de lift staan, en ging hij met mij mee naar beneden. 'Is er iets?' vroeg hij overbodig. Het was vrij duidelijk, want op een of andere manier begonnen er altijd tranen over mijn wangen te lopen op het moment dat ik boos was. En dat wist hij zeer goed. Samen zaten we beneden aan de ingang van het hotel, ik vertelde hem wat Georg had verteld tegen mij. ik had gedacht dat hij zou beginnen over de dingen die Georg had verteld, maar dat deed hij niet. Hij glimlachte en zei; 'Dus je hebt toch iets gehoord wat je wou horen, of toch iets interessants om over na te denken.' zei hij zacht. Ik schudde mijn hoofd. 'ik wil er niet over nadenken, en ik vind het niet interessant. Weet je wel hoeveel vriendschappen verloren zijn gegaan door ...zo'n.. dingen?' vroeg ik. Bill haalde zijn schouders op. 'Het komt allemaal wel goed, wat er ook gebeurd. Op welke manier dan ook, het zal gaan zoals het moet gaan. Alleen weten wij nog niet wat de goeie manier is.' zei Bill op een filosofische manier. Ik zuchtte, en probeerde mijn lach in te houden. 'Lap, nog iemand die teveel nadenkt over het leven.' mompelde ik duister. Maar ik sprong op en droogde mijn ogen, tegen dat ik weer in de kamer was, zou niemand nog gemerkt hebben dat ik gehuild had.