Are we feeling the same? - Narry

Hij was zo ongelofelijk schattig, iedere keer als hij naar Niall keek kreeg hij kriebels in zijn buik. Maar, hij mocht het niet van zichzelf, het zou alles ruïneren. De band, de vriendschap met de andere jongens, en het belangrijkste van alles: de vriendschap met Niall. Dus dan had hij liever af en toe een knuffel van de blonde jongen, dan helemaal niets. En nu zat hij dus onopvallend naar Niall te staren. Wat waren zonnebrillen toch handig!

Die krullen van hem vroegen er gewoon om om je hand er doorheen te halen. Maar, hij mocht het niet van zichzelf, het zou alles ruïneren. De band, de vriendschap met de andere jongens, en het belangrijkste van alles: de vriendschap met Harry. Dus had hij liever een knuffel van de curly-haired boy, dan helemaal niets. En nu zat hij onopvallend naar Harry te staren, wat waren zonnebrillen toch handig!

‘Rennen, fan-attack!’ De jongens renden snel een steegje in, en verstopten zich achter een paar vuilnisbakken. Ze zagen een hele groep gillende meisjes voorbij het steegje rennen. Pff, dat was net op tijd! ‘Shit, ik zit midden in een beschimmeld brood en groene melk,’ zuchtte Niall. ‘Aaach, arme Nialler,’ lachte ik en ik trok hem in een one-armed hug. Het klinkt misschien wat cliché, maar het was alsof er vuurwerk ontplofte tussen ons. Niall bloosde en keek naar zijn schoenen. Ik liet hem snel weer los, voordat de engelen Gloria begonnen te zingen, dan zou het wel erg opvallen. Ik moest glimlachen bij die gedachte. Liam wierp ons een vreemde blik toe, maar zei niets, en daar was ik hem dankbaar voor.

Ik voelde nog steeds de plek waar Harry’s arm gelegen had, die huid daar tintelde nog helemaal. Ik rilde toen ik aan die aanrakeing dacht. Shit, ik was echt helemaal smoorverliefd op die jongen, hoe erg ik het ook probeerde te verdrijven. Ik kon er niet meer tegen, ik moest gewoon met iemand praten. Maar met wie? Zayn zou het niet begrijpen, die was alleen maar met meisjes bezig. Louis zou het meteen tegen Harry vertellen. Dan bleef alleen Liam over... Ik wist niet of dat zo’n goed idee was, misschien zou het de goede vriendschap tussen mij en Liam wel ruïneren. Ik liep met een frons op mijn gezicht, en Liam had het alweer opgemerkt. Ik kreeg een vragende blik van hem, maar ik haalde mijn schouders op. Ik zou het hem vertellen maar, not here, not now.

Ik moest het iemand vertellen, ik kon er niet langer tegen. Maar tegen wie? Niall viel sowieso al af, Zayn was alleen maar bezig met zijn uiterlijk en meisjes, Louis was ook geen optie. Het zou onze vriendschap denk ik te veel onder druk zetten. Liam dan? Hij was de enige die nog over was. Hij zou het in ieder geval niet zo snel tegen iemand anders vertellen. Ok, het werd dus Liam, vanavond.

We zaten allemaal op de bank, toen Liam meedeelde: ‘Ik ga even naar buiten.’ ‘Ik loop wel even mee,’ zei ik snel, voordat iemand anders die kans had gekregen. Ik zag dat Harry zijn mond openhad, maar toen hij doorhad dat ik het zag deed hij hem snel dicht. Liam en ik liepen snel naar buiten, om daarna op een muurtje neer te ploffen. ‘Vertel, wat is er aan de hand,’ viel Liam meteen met de deur in huis. ‘Hoezo met mij, jij wilde toch naar buiten?’ verweerde ik mezelf zwakjes. ‘Je hoeft het niet te verbergen, ik heb ook ogen in mijn hoofd. Je hoeft er niet over te praten, maar ik denk dat het oplucht, en ik zal het niet doorvertellen,’ bracht Liam er tegen in, terwijl hij over mijn rug wreef. Een traan gleed over mijn wang. ‘Ik ben verliefd... op Harry.’ Liam knikte, maar zei niets. ‘En niet zo’n beetje ook, nee, ik hoef maar naar hem te kijken en de kriebels gieren door mijn lijf heen,’ vervolgde ik. De tranen stroomden over mijn wangen, en Liam trok me naar zich toe. ‘Shh, het komt wel goed,’ suste hij. ‘Niet waar, het ruïneert de band als hij het ooit te weten komt. Hij gaat me haten!’ zei ik met een kwaad gezicht. ‘Harry zal je nooit haten om zoiets. Ja, hij zal er misschien moeite mee hebben, maar we zijn toch vrienden van elkaar?! Het komt wel goed!’ Ik knikte, en wist dat hij gelijk had. Ik hoopte dat hij gelijk had.

Zayn en Louis waren ondertussen in slaap gevallen, en ik zat tussen ze in naar de tv te staren. Ondertussen raasden mijn gedachten alle kanten op. Wat gingen Liam en Niall doen? Vonden zij elkaar leuk? Een steek van jaloezie knalde door mijn lijf heen. Dat mocht niet, dat kon niet! Niall was van mij! Ik stond op en liep naar de keuken om thee voor mezelf te maken.

Ik had Niall op bed gelegd en die was ondertussen in dromenland. Ik moest nadenken over wat hij gezegd had, hij was smoorverliefd op Harry. Mijn vermoedens waren dus juist. En als mijn vermoedens over Harry ook klopten, waren ze dus smoorverliefd op elkaar zonder dat ze het van elkaar wisten. Ik moet grinniken terwijl ik naar beneden liep, op zoek naar Harry. Ik vond hem in de keuken, terwijl hij thee aan het maken was. ‘Heey Harry.’ ‘Liam, wat hebben jij en Niall gedaan?’ vroeg hij meteen. ‘Hoezo, jaloers?’ vroeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Maar die verdween toen hij knikte: ‘Ja, ik ben hartstikke jaloers. Ik ben smoorverliefd op hem ok?! Al weken! En nu verdwijnen jij en Niall zo de kamer uit zonder dat ik weet wat jullie doen. Misschien hebben jullie wel gezoend, of nog erger... Niall is van mij, hoor je? VAN MIJ!’ schreeuwde hij, en barstte in snikken uit. Ik trok hem in een knuffel. ‘Shh, we hebben niet gezoend. Er is geen enkele reden om jaloers te zijn!’ antwoordde ik. ‘Echt niet?’ vroeg hij met een klein stemmetje. ‘Nee, echt niet,’ antwoordde ik. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. ‘Betekent dat... dat Niall en ik... nog een kans maken?’ Ik knikte: ‘Moet lukken!’ ‘Dankje Liam, je bent de beste.’ ‘Weet ik toch!’ grinnikte ik, en liep de keuken uit.

Ik en Liam zaten op ons bed. ‘Dus, hoe ga ik ooit het hart van Harry veroveren?’ vroeg ik zacht. Hij glimlachte. ‘Daar kom je vast wel uit. En misschien voelt hij ook wel wat voor jou!’ ‘Denk je?’ vroeg ik, en ik werd meteen al wat blijer. ‘Misschien,’ antwoordde hij geheimzinnig. Ik keek hem raar aan, maar draaide me toen op mijn zij. ‘Slaap lekker!’

Ineens had ik een plan, ik ging Harry en Niall gewoon allebei uitnodigen voor een goed gesprek met mij, op hetzelfde tijdstip. Dan liep ik gewoon die kamer uit, en moesten ze wel praten. Ik grinnikte, dit ging nog leuk worden! De volgende ochtend nodigde ik ze allebei uit, maar zonder dat ze het van elkaar wisten. Terwijl ik op bed zat te wachten, kwam Niall binnen. ‘Hey, je wilde nog met me praten over...’ Hij zat ondertussen op bed, maar kon niet verder praten omdat Harry binnenkwam. ‘Hey Liam, je wilde het nog even hebben over...’ Midden in de zin bleef hij stil staan, terwijl hij met grote ogen naar Niall keek. ‘Wat... wat doet hij hier?’ hakkelden ze allebei. Ik moest lachen. ‘Veel succes en een hoop plezier!’ riep ik terwijl ik de kamer uitliep en de deur van buiten op slot deed.

‘Liam, als ik hier uit kom ben je zoooo dood!’ schreeuwde ik, maar ik kreeg alleen een hoop gelach als antwoord. Langzaam draaide ik me om naar Niall. Hij zag er zo lief uit als hij bloosde. ‘Dus...’ begon hij. ‘Waarom zou Liam ons in een kamer opsluiten?’ Ik haalde m’n schouders op. ‘Jongens, niet liegen!’ schreeuwde Liam van buiten de deur. ‘Zeg het anders tegelijk waarover je met mij had willen praten.’ ‘Ok, we zeggen het tegelijk, goed?’ zei ik nerveus. Niall knikte, en we telden samen af. ‘Drie, twee, één...’

‘Jou,’ zeiden ze allebei. Ik lachte: ‘Heel goed, het ijs is gebroken, ik ga nu weg. Jullie zorgen maar dat jullie eruit komen, want eerder komen jullie deze kamer niet uit!’ en ik liep naar beneden, naar een nietsvermoedende Zayn en Louis.

‘Ok dat was vreemd,’ zei ik, terwijl ik een kop als een biet had. ‘Ja, dat was vreemd,’ beaamde Harry. ‘Dus... waarom had je met Liam over mij willen praten?’ vroeg ik aan hem. Nu was het zijn beurt om te blozen. ‘Ik... ik... vind je... een soort van... leuk?’ stotterde hij. ‘Dat komt bekend voor,’ glimlachte ik. ‘Echt?’ antwoordde hij nu. Ik knikte. Als antwoord drukte hij zijn lippen op de mijne.