#15 Het meer

Darcella

Woedend liep ik de bieb uit. "Wat denkt ze wel?
Maarja ze had wel gelijk, waar was ik mee bezig?"
'Darcella!'
Gina riep mijn naam.
Ik versnelde mijn passen en begon te rennen. Toen ik de hoek om rende botste ik tegen Harry op. 'Kijk uit je doppen, Potter!' Schreeuwde ik en ik rende verder, een verwarde Harry achter latend. Ik rende het kasteel uit. Ik liep naar het meer en ging zitten. Ik moest zo naar de les, tot die tijd bleef ik hier lekker zitten dacht ik. Ik zat verscholen achter een paar bomen en ik had uitzicht op het kasteel. Ik zag dat er een meisje met blond haar naar buiten liep. Geneviève. Ze zag me niet en ging ook zitten bij het meer. Van de weinige dingen die ik en Geneviève gemeen hadden, was water, meren en oceanen er 1 van. We hebben ook een villa die bij een groot meer lag, die uitmondde op de oceaan. In gedachte verzonken voelde ik dat iets zich om mijn been wikkelde. Het was Silver.

Draco

Verward en verbaast bleef ik staan. Ik zag hoe Geneviève de bieb verliet en weg stormde. Toen Darcella de bieb verliet, wou ik wel achter haar aan gaan, maar iets hield me tegen. Ik liep ook uit de bieb, met vele ogen in mijn rug prikkent. In tegenstelling met Darcella, Gina en Geneviève, liep ik rustig met mijn handen in mijn zakken. Ik stopte bij een raam dat uitkeek naar het meer. Daar zag ik 2 mensen zitten, waarschijnlijk meisjes, ze hadden lange haren. De een had blond haar en zat op een open plek. De ander had zwart haar en zat tussen de bomen en struiken verscholen. Ik zag toen pas dat het Darcella was en de ander was, dacht ik, Geneviève. De laatse lessen begonnen zo, dus ik ging maar mijn boeken pakken. Ik liep de kerkers in en liep naar het portret. 'Bloedzuiver' mompelde ik. Het portret ging open en ik pakte mijn tas. Ik zag dat Darcella haar tas er ook nog was en besloot het mee te nemen, een goede reden dat ik even naar haar toe ging.
Geneviève

Ik liep steeds rustiger en ging naar het meer toe. Ik was kwaad, teleurgesteld, verdrietig en verward. Wat moest ik nu doen? Mijn bloedeigen zusje was verliefd op Malfidus, MALFIDUS! Ik ging zitten en dacht na. Morgen ga ik een brief naar me ouders sturen, ik gebruik Fikky gewoon. Toen hoorde ik voetstappen. Ik zag dat Malfidus naar buiten liep en hij wierp een snelle blik op mij. Hij liep door en stopte bij een paar bomen. Ik zag niet wat hij daar deed, maar dat kon me ook vrij weinig schelen. Hij keek steeds achtom naar mij, en als hij dat deed, wierp ik hem een vuile blik toe. "Waar is die jongen toch mee bezig?" Dacht ik.