Nobody knows - 6.3

      “Waar mag ik liggen?” Niall kwam, enkel in een pyjama broek, Olivia’s kamer binnen gewandelt.
      “Kies maar, of wel ga ik nog een matras halen ergens of je kruipt bij mij in bed” Olivia had een kort shortje en een topje aan.
      “Ik kom wel bij jou liggen, anders kan ik je niet beschermen” flauw excuus Niall, ging er door zijn hoofd heen. Maar Olivia leek er niets mee in te zitten en kroop zelf het bed al in.
      “Kom je?” ze sloeg het dekbed ook aan zijn kant open en keek hem aan.
      “Natuurlijk” net voor hij het bed in stapte ging de kamerdeur open.
      “Ik wil geen vieze geluiden horen vanacht en ik wil ook niet dat Olivia trauma’s krijgt. Als ik ook maar op een of andere manier uit mijn slaap wakker gemaakt wordt door jullie dan blijf je hier nooit meer slapen” Louis’ hoofd kwam tussen de deur en de deurstijl door.
      “Slaapwel Louis” Olivia kon nog net een geeuw onderdrukken.
      “Slaapwel little Olive” Louis kwam snel de slaapkamer binnen gewandelt, drukte een kus op Olivia’s voorhoofd en wandelde de kamer daarna uit. Hij deelde een kamer met Harry en Zayn en Liam hadden zich beneden in de woonkamer gelegd.
      “Mag ik het licht uit doen?” Olivia’s hand drukte op de schakelaar toen Niall een knikje gaf. “Slaapwel Niall” Olivia drukte een kus op Nialls wang.
      “Slaapwel Olivia” Olivia’s handen verdwenen onder haar hoofdskussen en op haar buik probeerde ze in slaap te vallen. Niall duwde de lakens iets van zich af, hoe warm was het dan ook wel niet op die kamer, en draaide zich om naar Olivia. Haar haren lagen over het hele kussen verspreidt en kleine snurk geluidjes verlieten haar mond. Net zacht genoeg om niet storend te zijn maar net luid genoeg om te horen. Ze was schattig als ze sliep vond Niall. Haar rechterhand lag niet meer onder haar kussen maar lag net tussen hen in, voorzichtig legde hij zijn hand er naast. Nialls hand was veel groter dan dat van haar, maar ook breder. Haar hand was veel fijner en vrouwelijker. Zachtjes schoof hij zijn hand op tot hun handen tegen elkaar lagen. Een klein zuchtje kwam tussen Olivia’s lippen vandaan waardoor Niall even om keek, snel werd zijn blik weer naar hun handen getrokken toen hij iets voelde. Olivia’s hand had zijn hand vast genomen en de plekken waar haar hand zijn hand raakten begonnen warm te worden. Een aangename warmte. Met zijn duim begon hij ritmisch over haar hand te strelen. Zijn hoofd had hij ondertussen weer op het kussen gelegd. Niet veel later vielen ook zijn ogen toe.
      “Niall?” een zachte stem zorgde ervoor dat Niall verbaasd met zijn ogen knipperde. Het silhouet van Olivia kon hij net onderscheiden van de donker.
      “Wat is er?”
      “Ik ben bang” Olivia was blij dat het donker was aangezien haar wangen warm aanvoelden.
      “Kom hier” Niall sloeg een arm over Olivia’s schouder en trok haar in zijn richting, haar hoofd legde ze op zijn borstkas. “Je moet niet bang zijn, ik bescherm je wel”
      “Dank je, Niall” Olivia begon rondjes te tekenen op Nialls buik met de wijsvinger van haar rechterhand.
      “Dat kriebelt” mompelde deze. Zijn linkerhand zocht haar rechterhand op en pakte hem vast, zodat ze geen rondjes meer kon tekenen.
      “Kan je er niet tegen?” een kinderlijke ondertoon was in haar woorden te horen.
      “Neen, jij wel dan?” met zijn rechterhand porde hij in haar ribben waardoor ze een raar sprongetje maakten. “Nee dus, handig om te weten”
      “Dat is niet lief” Olivia had haar linkerhand op Nialls rechterhand gelegd zodat hij haar niet meer kon porren.
      “Nu kunnen we wel niet veel meer doen” Niall bedoelde dat ze beide elkaars handen vast hadden.
      “Daar heb je een punt”
      “Nu kan ik je ook niet meer beschermen tegen de monsters” Olivia grinnikte en liet toen Nialls hand los, waarop hij ook haar hand los liet. “Dank je wel” even grinnikte Niall waardoor Olivia, die nog steeds op zijn borstkas lag, even omhoog ging.
      “Ben je nog bang?” er had een stilte tussen hen in gehangen van ongeveer vijf minuten tot Niall hem verbrak.
      “Een klein beetje” gaf Olivia toe, ze had nog steeds het idee dat een of andere psychopaat ineens haar kamer zou komen binnen stormen. Waarschijnlijk zou dit nog juist zijn, enkel zou die psychopaat dan Louis zijn.
      “Je moet niet bang zijn” Niall drukte een kus op Olivia’s voorhoofd, zonder dat zij het wou begon ze weer te blozen. “Ben je nu aan het blozen?”
      “Nee!”
      “Jawel!” in gedachten bedankte Niall Harry voor die tip, waarschijnlijk zou hij Olivia ooit wel is voor zich kunnen winnen. “Ga maar slapen”
      “Slaapwel Niall”
      “Slaapwel Olivia” het laatste wat Niall zich van die nacht herinnerde was dat Olivia haar armen nog wat steviger om hem heen sloeg.

Sorry voor de personen die geen vakantie meer hebben ): Ik hoop dat dit deeltje je een beetje blij maakt (: