Foto bij 9/1 1 day 1

eerste zijn altijd slecht

p.o.v hope

9-11 2001

'mam kijk dan we zijn gewoon in new york mam i love you'riep ik wonderlijk
ik kijk om me heen en zie alles wat je ook altijd in de boekjes zag en al helemaal geweldig was het world trade cent.
het is heerlijk weer iedereen loopt met korte broekjes, korte topjes lekker zomers
het zou me verbazen als je hier iemand twee keer ontmoet het is hier zo groot er lopen mensen op en aan, me moeder kijkt ook met grote ogen om zich heen.
we hadden bedacht om er even 5 weken uit tegaan ookal was me zomer vakantie net afgelopen me moeder en ik konden er niet meer tegen, door dat me vader net was overleden waren we alle twee verandert ik van heel druk naar stil en me moeder va altijd blij naar altijd verdrietig.
maar dit kan iedereen blij maken dit is de mooiste dag van me leven en ik zie nu pas echt in wat mensen allemaal niet kunnen,
we blijven 5 weken in new york helemaal niet saai kijk om je heen het is hier prachtig ik ben misschien nu nog maar 6 jaar maar ik weet wat er om me heen gebeurt ik merk wat er met mensen is, ik voelden ook vandaag dat er wat was maar niet met me moeder meer met iedereen hier ik wist het niet zeker, ik denk dat het niet heel erg is en anders at kan er nou met mij gebeuren.
me moeder wilden vandaag naar het world trade center ik wist niet waarom maar er was hier heel dichtbij een mooi klein musea waar ze graag wilden kijken zo had ze voor morgen gepland dat we naar zwarts zouden gaan aan de anderen kant van newyork zwarts was de grootste speelgoed winkel op de hele wereld.
ik was best zenuwachtig het gevoel in me buik werd steeds erger en ik wist niet wat het was, ik had me moeders hand vast om har niet kwijt teraken in deze mensen massa 'we zijn er bijna hope' zei e moeder ik kon haar net verstaan door de toetrende taxi's na een paar minuten lopen trok me moeder me ergens naar binnen ik zag dat er allemaal kunst hing me moeder was daar altijd al dol op, ze kon bij 1 schilderij snel al een kwartier staan ze maakt foto's in haar geheugen zei ze zo had ze alle mooie momenten in haar hoofd, ze had ook foto's gemaakt van al mijn verjaardagen dat alles zit in haar hoofd.
me moeder zit nu bij de schilderijen te kijken en ik zit met me neus tegen het glas naar alle hoge gebouwen te kijken alles was hier zo mooi.
ik wist dat er wat ging gebeuren ik denk iets leuks misschien ziet me moeder wel een leuken 2e vader en leven we nog lang en gelukkig hier in new york ik weet na een poosje niet hoe lang ik hier zit maar al een tijdje als ik op de klok kijk zie ik dat we hier nu al 3 uur zijn, de tijd gaat hard me moeder was klaar en we liepen naar buiten..

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen